Anura Dissanayake – Leader of the National People’s Power Gotabaya Rajapaksa had shown us that he is a very strong leader. Gotabhaya Rajapakse was well-known for white van culture and also as a person who kidnapped and killed journalists. But what happened? In the face of the biggest popular uprising seen in our lifetime, he […]
Anura Dissanayake – Leader of the National People’s Power
Gotabaya Rajapaksa had shown us that he is a very strong leader. Gotabhaya Rajapakse was well-known for white van culture and also as a person who kidnapped and killed journalists. But what happened? In the face of the biggest popular uprising seen in our lifetime, he had to flee secretly. He had the power of the President, the power of the Commander-in-Chief, the power to direct the police, a cabinet of ministers, and the power of two-thirds of the Parliament. His brother was the prime minister. The other brothers were ministers. Two sons were ministers. Even after all this, he had to flee before the power of the people. For the first time in Sri Lanka, they have shown that they are in power before the eyes of the people. But for a long time, the rulers had not allowed the power of the people to come out. They had created a set of people who live in fear not only of the minister, the member of the province but also of the member of the pradeshiya sabha. As a result of the rise of the people, a situation was created where the MPs could not at least attend a funeral house. Earlier, it was people who could not reach them, but now it is they who could not come to people.
What we should do is accumulate the dispersed power in an organized way. The aragalaya is a great inspiration. There was a great uprising of the people. But the result is partial. Ranil Wickramasinghe, who could not get votes to even come to the parliament, became the president. So, everyone has at least a little bit of disappointment. It is sad not to be able to reach the maximum victory. But the second uprising will take place under the leadership and direction of the National People’s Power. That’s why we need to be organized. Scattered agitation and booing can only express one’s anger and pain; The problem will remain unsolved. The real solution can be obtained only by building an organized power. Although many people are confused and worried, we are not. We are forming divisional councils in all grama niladari divisions in Sri Lanka.
Real achievement can be achieved if the people rise to a goal in an organized manner, with proper leadership, and with a proper purpose. If we look at the general election map, this president has more than two years left. Parliament is valid for a little less than three years. But we can’t wait any longer. The ruling parties have destroyed the economy of our country. Last April 12th was Black Day in our country. The Governor of the Central Bank announced a decision that we will not pay the foreign loans we have taken. That means that our country is officially bankrupt. Sri Lanka is now a swindler to the world. The situation is not simple. For a long time, we have been telling the people that the final consequence of this journey will be the bankruptcy of our country. Now, as a country, bankruptcy has been officially announced. Because of this, no country will give us a loan. They will just lend us small amounts. Even the beggars of Tamil Nadu send their collected money to our country. The situation the data reveal is alarming. A little bit of oil tanks reaching our country does not mean that the problem is solved. The amount of foreign debt due from April is 2490 million dollars. By March, the debt was paid and some oil was also brought. In September, there is only a little more oil without paying the debt. The reality is our economy is worse than in March. Every organization in the world has warned in this regard.
The Governor of the Central Bank had recently stated that the second uprising would be more dangerous than the first uprising of the people. The central bank governor told the country that there will be a second uprising because of food scarcity, and there may be great bloodshed in the country. Should we wait three more years for an election in this situation? Can anyone say that these rulers will solve the problems? If the child faints and falls at school if there is no medicine for cancer if the farmer does not have fertilizer, what will happen? Six hundred thousand people have lost their jobs in the construction industry alone. Despite the loss of money in the treasury, more and more ministers are swearing in and embezzling people’s money. We all have to start changing this situation in the country. We have to build a human life where people can enjoy a work of art and literature by discussing it with them. For that, let’s all come together to bring victory to the National People’s Power in the village and the country.
Tharaka Nanayakkara, Attorney-at-Law, District Executive Member of the National People’s Power
In any election, which will be held first, all of us in the National People’s Power pledge to win the Akuressa seat at the top. While following every step to suppress the government led by Ranil Rajapaksa, we will be continuing this journey on the democratic path. According to the Official Secrets Act, gazette notices were issued and high-security zones were designated. The rally of the Socialist Youth Union did not enter the high-security zones and the Kurunduwatta police were informed in advance, but a large number of people were arrested and brutally attacked. The Court has already granted bail to all those arrested. There are two ways to stop public protests. One is to allow the public to form a new government. Or instead of declaring high-security zones in several places, making the whole country a prison and issuing gazettes. People can no longer bear that much pressure and are taking to the streets.
Saroja Savithri Paulraj, National Executive Member of the National People’s Power
As a woman and as a mother, I have discussed this with many people. As a school teacher, I know the real situation of those children. It is not possible to hold a 15-minute morning assembly at school as students faint and fall. Earlier we used those children whether they had breakfast. Now a large number of people do not have not only breakfast but dinner too. Also, parents have not been able to afford bus fares to send their kids to school all five days. We are all gathered for the fight to win your child’s right to food and right to education. This is not a battle for personal privileges or rights. Now there is a set of people who have come together with understanding to truly find answers for the people who are under pressure as a country. Therefore, we are demanding to give the people the opportunity to form a government democratically. If not, it is emphasized that we will go to the streets and come forward to win our rights.
Veteran actor Dr. Prasannajit Abeysuriya
Our life, our future, our education, and our culture are all decided by a political party that comes to power. None of the political parties that have come to power so far have loved this country and its people. That is why this country has fallen into this situation and it has become a tragedy. In this situation, we realized that we are not doing enough to reach the people through our artistic work and creations alone. We understood that we must give our support to a clear political movement that loves this country and can rebuild this country. Therefore, we stood together with the National People’s Power in such a way that we could walk down the street without fear or shame. I personally took a decision that we did not regret that we made a mistake even at the last minute. Many artists have taken this decision. I appreciate the award from the people these days because of our politics more than the other awards we have received. We get that love from the people in a way that we have never received before all other awards. The people’s award is the biggest award I have received.
Sunil Handunnetthi, National Executive Member of the National People’s Power
The general public is now saying that only the National People’s Power can take over this country and build the country without theft, fraud, and corruption. We are asked about things like our foreign policy, economic policy, and foreign debt issue. People are gathering all over the country expressing so much faith in us. There are various leaders like Ranil Wickramasinghe of the United National Party, Sajith Premadasa who broke away from that party, and Maithripala Sirisena of the Sri Lanka Freedom Party. Earlier we were asked who is our leader like the leaders of new parties. Now they say to Anura Kumara Dissanayake, “we are ready to hand over this country soon. Accept it quickly.” People also have the question of who to vote for at the village level when it comes to an election. It started in Akuressa, to give answers to that question for the whole of Sri Lanka. Those who reside in Akuressa seat in Matara district have received the answer to this question. In the next two months, we are working on completing the executive councils in all seats in Matara district. In a National People’s Power government, plans are made to build relevant seats and solve people’s problems. Our general economic program is to build a productive economy and involve the people in it and provide benefits. Accordingly, a formal plan is prepared by collecting data in each electoral division. We are working to provide that example to Sri Lanka. We say that on the day we create a debt-free country, and on the day we create a free man, we all become the giants who strived to create such a country.
Upul Kumarapperuma, National Executive Member of the National People’s Power
As a lawyer, I think that the foundation of certainty in a country’s legal system is the main factor in building a country.
As of today, the question has arisen as to whether there is a law in this country, and if there is a law, what kind of law is it? Let me tell you a simple example from a point that we all understand. It takes at least 15 years to solve a child abuse case in our country. If a 12-year-old girl is abused, a complaint is made to the police, and after the police investigation, the investigation report is sent to the Attorney General, and after many years, the Attorney General’s Department submits an indictment to the High Court. By the time this process takes place, the child will be in her twenties. Will that child remember all this time about the crime which happened? And they are ashamed at a young age. Some evidence may have been destroyed. Eyewitnesses may die. Other evidence may be destroyed by that time. There are such big flaws in the legal system of our country. Also, appointments and promotions in the public sector are made based on political influence. This situation should be changed. Under our rule, no official of the government will be allowed to act in a biased manner. And don’t you feel pain when some of your friends leave the country every day? Let’s change this whole system. Here is the energy to change it, the honesty to change it, the ability to change it, and the power to change it. This country can be changed in five years with the correct system.
Towards a tourism economy | සංචාරක ආර්ථිකයක් කරා… | Anura Dissanayake | 2022.09.27
Towards a tourism economy | සංචාරක ආර්ථිකයක් කරා… | Anura Dissanayake | 2022.09.27
தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் அநுர திசாநாயக்க கோட்டாபய ராஜபக்ஷ மிகவும் பலம்வாய்ந்த தலைவரென எமக்கு எடுத்துக்காட்டி இருந்தார்கள். வெள்ளை வேன் கலாசாரம், ஊடகவியலாளர்களை கடத்திச் சென்ற, ஊடகவியலாளர்களை படுகொலைசெய்த ஒருவர் என்றவகையில் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ சமூகமயப்படுத்தப்பட்டிருந்தார். ஆனால் என்ன நடந்தது? எமது வாழ்நாளில் கண்ட மிகப்பெரிய மக்கள் எழுச்சியின் மத்தியில் கள்ளத்தனமாக தப்பியோடவேண்டிய நிலை அவருக்கு ஏற்பட்டது. அவரிடம் சனாதிபதி அதிகாரம், பொலீஸாரை நெறிப்படுத்துகின்ற அதிகாரம், அமைச்சரவை, பாராளுமன்றத்தில் மூன்றிலிரண்டு பெரும்பான்மைப் பலம் இருந்தது. அவரது […]
தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் அநுர திசாநாயக்க
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ மிகவும் பலம்வாய்ந்த தலைவரென எமக்கு எடுத்துக்காட்டி இருந்தார்கள். வெள்ளை வேன் கலாசாரம், ஊடகவியலாளர்களை கடத்திச் சென்ற, ஊடகவியலாளர்களை படுகொலைசெய்த ஒருவர் என்றவகையில் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ சமூகமயப்படுத்தப்பட்டிருந்தார். ஆனால் என்ன நடந்தது? எமது வாழ்நாளில் கண்ட மிகப்பெரிய மக்கள் எழுச்சியின் மத்தியில் கள்ளத்தனமாக தப்பியோடவேண்டிய நிலை அவருக்கு ஏற்பட்டது. அவரிடம் சனாதிபதி அதிகாரம், பொலீஸாரை நெறிப்படுத்துகின்ற அதிகாரம், அமைச்சரவை, பாராளுமன்றத்தில் மூன்றிலிரண்டு பெரும்பான்மைப் பலம் இருந்தது. அவரது அண்ணன் பிரதமராகி இருந்தார். ஏனைய அண்ணன்மார்கள் அமைச்சர்களாகி இருந்தார்கள். இரண்டு மகன்மார்கள் அமைச்சர்களாகி இருந்தார்கள். அவையனைத்துமே இருந்தும் மக்களின் சக்தியின் மத்தியில் தப்பியோடவேண்டி நேரிட்டது. இலங்கையில் முதல்த்தடவையாக மக்களின் கண்ணெதிரில் அதிகாரம் தம்மிடமே இருக்கின்றதென்பதை காட்டியுள்ளார்கள். ஆனால் நீண்டகாலமாக ஆட்சியாளர்கள் மக்களின் அந்த பலத்தை வெளியே வரவிடாமல் அடக்கி வைத்திருந்தார்கள். அமைச்சருக்கு பிரதேசத்தின் பாராளுமன்ற உறுப்பினருக்கு மாத்திரமன்றி பிரதேச சபை உறுப்பினருக்கும் பயந்து வாழ்கின்ற மக்களை உருவாக்கி வைத்திருந்தார்கள். ஆனால் மக்களின் எழுச்சியின் மத்தியில் உறுப்பினர்களுக்கு குறைந்தபட்சம் சாவு வீடொன்றுக்கு வரமுடியாத நிலை உருவாக்கப்பட்டது. அதற்கு முன்னர் மக்களால் அவர்களிடம் செல்ல முடியாது. தற்போது அவர்களால் மக்களிடம் செல்ல முடியாது.
பரந்துள்ள பலத்தை ஒழுங்கமைந்தவகையில் ஒருங்கிணைக்கவேண்டிய நிலையே எங்களுக்கு இருக்கின்றது. போராட்டம் பாரிய ஒரு அனுபவமாகும். மக்களின் பாரிய எழுச்சி இடம்பெற்றது. எனினும் பெறுபேறு பகுதியளவானதே. பாராளுமன்றத்திற்கு வரக்கூட வாக்குகளைப் பெறமுடியாத ரனில் விக்கிரமசிங்க சனாதிபதியானார். அதனால் எவருக்கும் சிறியதோர் எதிர்பார்ப்புச் சிதைவு இருக்கின்றது. உச்ச வெற்றியை நோக்கிச் செல்லமுடியாமை பற்றிய கவலை இருக்கின்றது. ஆனால் இரண்டாவது எழுச்சி தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைமைத்துவத்துடனும் நெறிப்படுத்தலுடனுமே இடம்பெறும். அதனாலேயே நாங்கள் ஒழுங்கமைய வேண்டும். பரவலாக ஆர்ப்பாட்டம் செய்து கூக்குரலிட்டு தமது வேதனையையும் கோபத்தையும் வெளிப்படுத்த மாத்திரமே முடியும்: பிரச்சினை தீர மாட்டாது. ஒழுங்கமைந்த சக்தியொன்றைக் கட்டியெழுப்புவதன் மூலமாக மாத்திரமே உண்மையான தீர்வினைப் பெற்றுக்கொள்ள முடியும். பெரும்பாலானவர்கள் பதற்றமடைந்தாலும் நாங்கள் பதற்றமடையப் போவதில்லை. இலங்கையில் உள்ள அனைத்து கிராம அலுவலர் பிரிவுகளிலும் நாங்கள் தொகுதி அமைப்புகளை நிறுவுவோம்.
ஒழுங்கமைந்தவகையில், முறையான தலைமைத்துவத்துடன், சரியான நோக்கத்துடன் இலக்கினை நோக்கி மக்கள் எழுச்சிபெற்றால் உண்மையான வெற்றியை பெற்றுக்கொள்ள முடியும். பொதுவான தேர்தல் தேசப்படத்தைப் பார்த்தால் இந்த சனாதிபதிக்கு மேலும் இரண்டு வருடங்களுக்கு மேற்பட்ட காலம் இருக்கின்றது. பாராளுமன்றம் மூன்று வருடங்களுக்கு சற்று குறைந்த காலத்திற்கு செல்லுபடியாகும். ஆனால் எம்மால் இனிமேலும் பார்த்துக்கொண்டிருக்க முடியாது. ஆட்சிக் குழுக்கள் எமது நாட்டை முற்றாகவே நாசமாக்கி விட்டன. கடந்த ஏப்பிறல் 12 ஆந் திகதி எமது நாட்டின் கறுப்புத் தினமாகும். நாங்கள் பெற்றுள்ள வெளிநாட்டுக் கடன்களை இனிமேலும் செலுத்த முடியாதென மத்திய வங்கி ஆளுனர் தீர்மானமொன்றை வெளியிட்டார். அதாவது எமது நாடு வங்குரோத்து நிலையடைந்து விட்டதென்பதை உத்தியோகபூர்வரீதியாக அறிவிப்பதாகும். இலங்கை தற்போது உலகத்திற்கே கடனாளியாகி விட்டது. நிலைமை எளிமையானதல்ல. இந்த பயணப்பாதையின் இறுதிப் பாதகவிளை எமது நாடு வங்குரோத்து நிலையடைவதே என நாங்கள் நீண்டகாலமாக மக்களுக்கு கூறிவந்தோம். தற்போது ஒரு நாடு என்றவகையில் உத்தியோகபூர்வரீதியாக கடனிறுக்க வகையற்றுப் போயுள்ளதென்பது வெளிப்படுத்தப்பட்டுவிட்டது. இதனால் எந்தவொரு நாடும் எமக்கு கடன் தரமாட்டாது. சிறியசிறிய உதவிகளை வழங்குவது மாத்திரமே. தமிழ்நாட்டின் பிச்சைக்காரர்கள்கூட சேகரித்துக்கொண்ட பணத்தை எங்களுக்கு அனுப்பி வைக்கிறார்கள். புள்ளிவிபரங்களுக்குள்ளே மறைந்துள்ள நிலைமை மிகவும் பயங்கரமானது. எண்ணெய் வந்துவிட்டது என்பதற்காக பிரச்சினைகள் தீரவில்லை. ஏப்பிறல் மாதத்தில் இருந்து செலுத்தவேண்டியுள்ள வெளிநாட்டுக் கடனின் அளவு 2490 மில்லியன் டொலர்களாகும். மார்ச்சு மாதமளவில் கடனையும் செலுத்தி சிறிதளவு எண்ணெயையும் கொண்டு வந்தார்கள். செத்தெம்பர் மாதத்தில் கடனைச் செலுத்தாமல் எண்ணெய் சற்று அதிகமாக இருக்கிறது மாத்திரமே. உண்மைநிலை எமது பொருளாதாரம் மார்ச்சு மாதத்தைவிட பயங்கரமானது. உலகின் எல்லா அமைப்புகளும் இது சம்பந்தமாக எச்சரிக்கை விடுத்திருந்தன.
மத்தியவங்கி ஆளுனர் அண்மையில் மக்களின் முதலாவது எழுச்சியைப் பார்க்கிலும் இரண்டாவது எழுச்சி பயங்கரமானது எனக் கூறியிருந்தார். உணவு இன்மையால் இரண்டாவது எழுச்சி இடம்பெறுமெனவும் நாட்டில் பாரிய இரத்தவெள்ளம் பாயக்கூடுமெனவும் மத்திய வங்கி ஆளுனர் நாட்டுக்கு கூறியுள்ளார். இந்த நிலைமையின்கீழ் தேர்தலுக்காக மேலும் மூன்று வருடங்கள் பொறுமையாக காத்திருக்க வேண்டுமா? இந்த ஆட்சியாளர்கள் பிரச்சினைகளை தீர்த்துவிடுவார்களென எவராலும் கூறமுடியுமா? பிள்ளை மயக்கமுற்று பாடசாலையில் விழுமாயின், புற்றுநோய்க்கு மருந்து இல்லாவிட்டால், உழவனுக்கு உரம் இல்லாவிட்டால் என்ன நேரும்? நிர்மாணத்துறையில் மாத்திரம் ஆறு இலட்சம் பேருக்கு தொழில்கள் அற்றுப்போய்விட்டன. திறைசேரியில் பணம் இல்லாவிட்டாலும் மென்மேலும் அமைச்சர்கள் பதவிப்பிரமாணம்செய்து மக்களின் பணத்தை நாசமாக்குகிறார்கள். இந்த நிலைமையில் இருந்து நாட்டை மாற்றியமைக்க வேண்டியது நாம் அனைவருமே. மக்களுடன் உரையாடலை மேற்கொண்டு அவர்களுடன் கலை, இலக்கிய படைப்புகளை இரசித்திடக்கூடிய மனித வாழ்க்கையை நாங்கள் உருவாக்கிட வேண்டும். அதற்காக தேசிய மக்கள் சக்தியின் கொடியை ஊரிலும் நாட்டிலும் வெற்றியீட்டச் செய்விக்க அனைவரும் ஒன்றுசேர்வோம்.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் மாவட்ட நிறைவேற்றுச்சபை உறுப்பினர் சட்டத்தரணி தாரக்க நாணாயக்கார
முதலில் அழைப்புவிடுக்கப்படுகின்ற எந்தவொரு தேர்தலிலும் அக்குரெஸ்ஸ தொகுதியை அமோக வெற்றியீட்டச் செய்விக்க தேசிய மக்கள் சக்தியைச் சேர்ந்த நாமனைவருமே எம்மை அர்ப்பணிக்கிறோம். ரனில் ராஜபக்ஷவை முதன்மையாகக்கொண்ட அரசாங்கம் அடக்கியாள்வதற்கான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் மேற்கொண்டு வருகையில் நாங்கள் சனநாயக வழியிலேயே இந்த பயணத்தை மேற்கொண்டு வருகிறோம். அரச இரகசியங்கள் சட்டத்தின்படி எனக் கூறிக்கொண்டு வர்த்தமானி அறிவித்தல்களை பிரசுரித்து பலத்த பாதுகாப்பு வலயங்களை பிரகடனஞ் செய்துள்ளார்கள். சோஷலிஸ இளைஞர் சங்கத்தின் ஆர்ப்பாட்டப் பேரணி பலத்த பாதுகாப்பு வலயத்திற்குள் பிரவேசிக்காமல் கறுவாத்தோட்ட பொலீஸாருக்கு முன்னறிவித்தல் வழங்கியிருந்த வேளையில் மிலேச்சத்தன்மான தாக்குதலை நடாத்தி பெருந்தொகையானோரைக் கைதுசெய்தார்கள். கைதுசெய்யப்பட்ட அனைவருக்கும் நீதிமன்றம் ஏற்கெனவே பிணை வழங்கியுள்ளது. தோன்றுகின்ற மக்கள் ஆர்பாட்டங்களை நிறுத்துவதற்கான இரண்டு வழிமுறைகள் இருக்கின்றன. ஒன்று புதிய ஆட்சியொன்றை அமைத்துக்கொள்ள மக்களுக்கு வாய்ப்பளிப்பதாகும். அப்படியில்லாவிட்டால் அங்குமிங்கும் பலத்தபாதுகாப்பு வலயங்களை வர்த்தமானியில் பிரசுரிப்பதற்குப் பதி்லாக முழு நாட்டையும் சிறைச்சாலையாக மாற்றி வர்த்தமானி அறிவித்தலை வெளியிடுவதாகும். மக்கள் அந்த அளவிலான அழுத்தத்துடன் தொடர்ந்தும் தாங்கிக்கொண்டு இருக்காமல் வீதியில் இறங்குவார்கள்.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் தேசிய நிறைவேற்றுப் பேரவை உறுப்பினர் சரோஜா சாவித்திரி போல்ராஜ்
பெண்கள் என்ற வகையிலும் ஒரு தாய் என்றவகையிலும் நான் பெருந்தொகையானோருடன் உரையாடி இருக்கிறேன். பாடசாலை ஆசிரியை என்றவகையில் அந்த பிள்ளைகளின் உண்மையான நிலைமை எனக்குத் தெரியும். பாடசாலையில் 15 நிமிட காலைவேளைக் கூட்டத்தை நடாத்த முடிவதில்லை. மயக்கமுற்று பிள்ளைகள் விழத்தொடங்குகிறார்கள். முன்னர் நாங்கள் அந்தப் பிள்ளைகளிடம் காலை உணவு உண்டீர்களா எனக் கேட்டோம். தற்போது பெருந்தொகையானோருக்கு காலையில் மாத்திரமல்ல இரவு உணவும் கிடையாது. அதைப்போலவே ஐந்து நாட்களும் பாடசாலைக்குவர பஸ் கட்டணங்களை தாங்கிக்கொள்ள பெற்றோர்களால் முடியாதுள்ளது. உங்கள் பிள்ளை இழக்கின்ற சோற்றுப்பொதியின் உரிமை, கல்விக்கான உரிமையை வென்றெடுப்பதற்கான போராட்டத்திற்காக நாங்கள் அனைவரும் குழுமியுள்ளோம். அது தனிப்பட்ட சிறப்புரிமைகள் அல்லது உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கான போராட்டமல்ல. தற்போது இருப்பவர்கள் ஒரு நாடு என்றவகையில் அழுத்தத்திற்கு இலக்காகியுள்ள மக்களுக்கு உண்மையாகவே தீர்வுகளைக் கண்டறிவதற்காக புரிந்துணர்வுடன் ஒன்றுசேர்ந்துள்ள மக்களாவர். அதனால் சனநாயகரீதியாக மக்களுக்கு ஆட்சியை அமைத்துக்கொள்வதற்கான வாய்ப்பினை வழங்குமாறு அழுத்தம் கொடுக்கிறோம். அவ்வாறு இடம்பெறாவிட்டால் வீதியில் இறங்கி எமது உரிமையை வென்றெடுப்பதற்காக வீதிக்கு வருவோம் என்பதை வலியுறுத்துகிறோம்.
பழம்பெரும் நடிகர் கலாநிதி பிரசன்னஜித் அபேசூரிய
அதிகாரத்திற்கு வருகின்ற அரசியல் கட்சியால் எமது வாழ்க்கை, எமது எதிர்காலம், எமது கல்வி மற்றும் எமது கலாசாரம் ஆகிய அனைத்துமே தீர்மானிக்கப்படுகின்றது. இற்றைவரை அதிகாரத்திற்கு வந்த எந்தவோர் அரசியல் கட்சியும் இந்த நாட்டையும் மக்களையும் நேசித்தவை அல்ல. அதனால்த்தான் இந்த நாடு இத்தகைய கவலைக்கிடமான நிலைமைக்கு வீழ்ந்துள்ளது. இந்த நிலைமையின்கீழ் நாங்கள் எமது படைப்புக்களால் மாத்திரம் மக்கள் முன் செல்வதில் பலனில்லை என்பதை விளங்கிகொண்டோம். இந்த நாடு மீது அன்பு செலுத்துகின்ற, இந்த நாட்டைக் கட்டியெழுப்பக்கூடிய தெளிவான அரசியல் இயக்கத்திற்கு நாங்கள் எமது ஒத்துழைப்பினை வழங்கியே ஆகவேண்டுமென்பதை நாங்கள் விளங்கிக்கொண்டோம். அதனால் பயமின்றி, வெட்கமின்றி, வீதியில் இறங்கி பயணிக்கக் கூடியவகையில் தேசிய மக்கள் சக்தியுடன் ஒன்றிணைந்தோம். இறுதித் தருணத்தில் நாங்கள் தவறிழைத்துவிட்டோம் என்ற பச்சாதாபமற்ற தீர்மனமொன்றை நான் தனிப்பட்டவகையில் எடுத்தேன். பல கலைஞர்கள் இந்த முடிவினை எடுத்துள்ளார்கள். நாம் பெற்றுள்ள ஏனைய விருதுகளைப் பார்க்கிலும் தனிப்பட்ட வகையில் நான் தற்போது எமது அரசியல் காரணமாக மக்களிடமிருந்து கிடைக்கின்ற விருதினை பெரிதும் மதிக்கிறோம். மக்களிடமிருந்து கிடைக்கின்ற அந்த அன்பு ஏனைய அனைத்து விருதுகளையும் பார்க்கிலும் என்றுமே கிடைத்திராத வகையில் தற்போது எமக்கு கிடைத்து வருகின்றது. நான்பெற்ற மிகப்பெரிய விருது மக்களின் இந்த விருதாகும்.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் தேசிய நிறைவேற்றுப் பேரவை உறுப்பினர் சுனில் ஹந்துன்னெத்தி
இந்த நாட்டைப் பொறுப்பேற்று திருட்டுகள், மோசடிகள், ஊழல்களின்றி தேசிய மக்கள் சக்தியால் மாத்திரமே நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப முடியுமென தற்போது பொதுமக்கள் அறிவார்கள். எமது வெளியுறவுக் கொள்கை, பொருளாதாரக் கொள்கை, வெளிநாட்டுக் கடன் தொடர்பான சிக்கல் போன்றவை பற்றி எம்மிடம் கேட்கிறார்கள். மக்கள் எம்மீது அவ்வளவு நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தி நாடுபூராவிலும் எம்முடன் இணைந்து வருகிறார்கள். ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் ரனில் விக்கிரமசிங்க, அந்த கட்சியில் இருந்து பிரிந்துசென்ற சஜித் பிரேமதாச, ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக்கட்சியின் மைத்திரிபால சிறிசேன போன்ற பல்வேறு தலைவர்கள் இருக்கிறார்கள். எம்மிடம் இதற்கு முன்னர் புதிய கட்சிகளின் தலைவர்களைப்போல் எமது கட்சியின் தலைவர் யாரென எம்மிடம் கேட்டார்கள். இப்போது அநுர குமார திசாநாயக்கவிற்கு கூறுகிறார்கள் “இந்த நாட்டை சீக்கிரமாக ஒப்படைக்க நாங்கள் தயார். சீக்கிரமாக ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்” என்று. தேர்தலின்போது கிராம மட்டத்தில் எவருக்கு வாக்களிப்பது எனும் கேள்வியும் மக்களுக்கு இருக்கின்றது. முழுநாட்டிலும் இந்த கேள்விக்கு பதிலளிக்க அக்குரெஸ்ஸவில் தொடங்கி இருக்கிறார்கள். தேர்தல் தொகுதி அடிப்படையில் மாத்திரமன்றி ஒவ்வொரு கிராம அலுவலர் பிரிவு மட்டத்திலும் தொகுதி அமைப்பு தேசிய மக்கள் சக்தியால் அறிமுகஞ் செய்யப்பட்டுள்ளது. மாத்தறை மாவட்டத்தில் அக்குரெஸ்ஸ தொகுதியைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு இனிமேல் அவ்வாறான கேள்வியொன்று கிடையாது. எதிர்வரும் இரண்டு மாதங்களுக்குள் மாத்தறை மாவட்டத்தின் அனைத்து தொகுதிகளிலும் நிறைவேற்றுச் சபையை பூர்த்திசெய்ய நாங்கள் நடவடிக்கை எடுப்போம். தேசிய மக்கள் சக்தியின் அரசாங்கமொன்றில் சம்பந்தப்பட்ட தேர்தல் தொகுதிகளைக் கட்டியெழுப்ப, மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு வழங்குவதற்கான திட்டங்கள் வகுக்கப்படும். எமது பொதுவான பொருளாதார வேலைத்திட்டம் உற்பத்திப் பொருளாதாரமொன்றைக் கட்டியெழுப்பி மக்களை அதனோடு தொடர்புபடுத்தி பெறுபேறுகளை பெற்றுக்கொடுப்பதாகும். அதற்கு அமைவாக ஒவ்வொரு தேர்தல் தொகுதியிலும் தரவுகளை சேகரித்து முறையான திட்டமொன்று வகுக்கப்படும். அந்த முன்மாதிரியை அக்குரெஸ்ஸவில் இருந்து முழுநாட்டுக்கும் வழங்க நடவடிக்கை எடுக்கப்படும். கடன் இல்லாத நாடு உருவாக்கப்படுகின்ற நாளில், அடிமையற்ற மனிதன் உருவாக்கப்படுகின்ற நாளில் அந்த நாட்டை உருவாக்குகின்ற அசுர மனிதர்களாக நாங்கள் அனைவரும் மாறுவோமென கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் தேசிய நிறைவேற்றுப் பேரவை உறுப்பினர் சட்டத்தரணி உபுல் குமரப்பெரும
ஒரு நாட்டின் சட்ட முறைமையின் திட்டவட்டமான தன்மையின் அத்திவாரம் நாட்டைக் கட்டியெழுப்புகின்ற பிரதான காரணியென ஒரு சட்டத்தரணி என்றவகையில் நான் கருதுகிறேன். இன்றளவில் இந்நாட்டில் சட்டமொன்று இருக்கின்றதா, சட்டமொன்று இருக்குமாயின் அது எந்த சட்டம் எனும் கேள்வி எழுந்துள்ளது. எமக்கு விளங்குகின்ற இடத்தில் இருந்து பேசுவதற்காக எளிமையான உதாரணமொன்றைக் கூறுகிறேன். எமது நாட்டில் சிறுவர் துர்ப்பிரயோக வழக்கு ஒன்றைத் தீர்த்துக்கொள்ள 15 வருடங்களாவது கழிகின்றது. 12 வயதுடைய சிறுமியொருத்தி துரப்பிரயோகத்திற்கு இலக்காகினால் பொலீஸில் முறைப்பாடுசெய்து, பொலீஸ் புலன் விசாரணைகளின் பின்னர் புலனாய்வு அறிக்கைகள் சட்டத்துறை தலைமை அதிபதி திணைக்களத்திற்கு அனுப்பிவைக்கப்பட்டு பல வருடங்களுக்குப் பின்னர் சட்டத்துறை தலைமை அதிபதி திணைக்களத்தினால் மேல்நீதிமன்றத்திற்கு குற்றப்பகர்வு சமர்ப்பிக்கப்படுகின்றது. இந்த செயற்பாங்கு நிறைவடைகையில் அந்த சிறுமிக்கு வயது இருபதுகளாக மாறிவிடும். தனக்கு சிறிய வயதில் நேர்ந்த குற்றச்செய்ல் சம்பந்தமாக இவ்வளவு காலமாக நினைவில் இருக்குமா? அதைப்போலவே அவர்கள் இளம் வயதில் வெட்கப்படுவார்கள். ஒரு சில சாட்சியங்கள் அழிந்துபோயிருக்கலாம். கண்ணால் கண்ட சாட்சியாளர்கள் இறந்திருக்கலாம். வேறு சாட்சிகளும் அழிந்திருக்கலாம். எமது நாட்டின் சட்ட முறைமையில் அத்தகைய பாரிய வழுக்கள் நிலவுகின்றன. அதைப்போலவே அரசதுறை நியமனங்கள் மற்றும் பதவியுயர்வு வழங்குதல் அரசியல் அழுத்தத்தின்பேரில் இடம்பெறுகின்றது. இந்த நிலைமையை மாற்றியமைத்திட வேண்டும். எமது ஆட்சியின்கீழ் எந்தவோர் அரச அலுவலருக்கும் பக்கச்சார்புடையவர்களாக செயலாற்ற இடமளிக்கமாட்டோம். அதைப்போலவே உங்களின் நண்பர்கள் பலர் தினந்தோறும் வெளிநாடு செல்லும்போது உங்களுக்கு வேதனை தோன்றவில்லையா? நாங்கள் இந்த ஒட்டுமொத்த முறைமையையும் மாற்றிடுவோம். அதனை மாற்றயமைப்பதற்கான பலம், அதனை மாற்றியமைப்பதற்கான நேர்மை, மாற்றியமைப்பதற்கான திறன் மற்றும் ஆற்றல் இங்கே இருக்கின்றது. சரியான முறையியலின் கீழ் ஐந்து வருடங்களுக்குள் இந்த நாட்டை மாற்றியமைக்க முடியும்.
இந்த ஊடக கலந்துரையாடலின் தொடக்கத்திலேயே பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தின் மாணவரொருவர் தற்கொலை புரிந்துகொண்ட கவலைக்கிடமான சம்பவம் தொடர்பில் பேச முற்படுகிறேன். அண்மைக்காலத்தில் பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த மூன்று மாணவர் தற்கொலை புரிந்துகொண்டார்கள். இளைஞர் உயிரிழத்தலானது இந்த சமூகத்தைப் பற்றிச் சிந்திக்கின்றவர்கள்மீது கடுமையான அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றது. தற்கொலை புரிந்துகொள்வது மாத்திரமல்ல இளைஞர்களின் உயிர்கள் எவ்வகையில் இழக்கப்பட்டாலும் தாங்கிக்கொள்வது கடினமாகும். கல்வித்துறையில் பல்வேறு சிக்கல்கள் தோன்றி பெற்றோருக்கும் மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும் தீவிரமாக உளரீதியான அழுத்தம் ஏற்படுகின்ற நிலைமை தற்போதும் நிலவுகின்றது. நீண்டகாலமாக […]
இந்த ஊடக கலந்துரையாடலின் தொடக்கத்திலேயே பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தின் மாணவரொருவர் தற்கொலை புரிந்துகொண்ட கவலைக்கிடமான சம்பவம் தொடர்பில் பேச முற்படுகிறேன். அண்மைக்காலத்தில் பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த மூன்று மாணவர் தற்கொலை புரிந்துகொண்டார்கள். இளைஞர் உயிரிழத்தலானது இந்த சமூகத்தைப் பற்றிச் சிந்திக்கின்றவர்கள்மீது கடுமையான அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றது. தற்கொலை புரிந்துகொள்வது மாத்திரமல்ல இளைஞர்களின் உயிர்கள் எவ்வகையில் இழக்கப்பட்டாலும் தாங்கிக்கொள்வது கடினமாகும்.
கல்வித்துறையில் பல்வேறு சிக்கல்கள் தோன்றி பெற்றோருக்கும் மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும் தீவிரமாக உளரீதியான அழுத்தம் ஏற்படுகின்ற நிலைமை தற்போதும் நிலவுகின்றது. நீண்டகாலமாக கல்வி பற்றிய பொறுப்பு மாணவர்கள் மற்றும் அவர்களின் குடும்பங்கள் மீது சுமத்தப்பட்டிருந்தது. அதற்கு மேலதிகமாக ஏறக்குறைய இரண்டரை வருடங்கள் முறையான கல்வி இடம்பெறவில்லை. கல்வி என்பது தகவல் பரிமாற்றம் மற்றும் பரீட்சைத் திட்டம் மாத்திரமல்ல: சமூகநல செயற்பாங்கு, வாழ்க்கையை எதிர்கொள்ளல், அறிவு, ஆளுமை விருத்தி ஆகிய அனைத்துமே கிடைக்கவேண்டிய ஒன்றாகும். எந்தவிதமான பிரச்சினையும் கிடையாது என்றவகையிலேயே எமது கல்விச் செயற்பாடு பேணிவரப்படுகின்றது. பரீட்சையொன்றை நடாத்தி பெறுபெறுகளை வெளியிடுதல், பல்கலைக்கழகங்களுக்கு சேர்த்துக்கொள்ளல் ஆகிய அனைத்துமே நெருக்கடியானவை. அது பற்றிய நம்பிக்கை முற்றாகவே சிதைந்துவிட்டது. பரீட்சைப் பெறுபேறுகள் வெளியிடப்பட்டபின்னர் மக்கள் பிரதிநிதிகளுக்கு மாணவர்களின் மனக்குறைகள் அதிகமாக கிடைக்கின்றன. கல்விச் செயற்பாங்கு சீரழிந்துள்ளநிலையில் ஏனோதானோ என்று பரீட்சைகள் நடாத்தப்பட்டு பெறுபேறுகள் வெளியிடப்படுகின்றன. உரிய தரத்திற்கிணங்க உரிய காலங்களில் நடாத்தப்படுவதில்லை. உயர்தர பெறுபேறுகள் வெளியிட நீண்டகாலம் கழிந்தது. பரீட்சைகளை நடாத்துகின்ற காலம் சம்பந்தமாகவும் நெருக்கடிகள் தோன்றியுள்ளன. இவையனைத்தினூடாகவும் பிள்ளைகள் பாரிய அழுத்தத்திற்கு இலக்காகிறார்கள். கொவிட் காரணமாக பாடசாலைகள் மூடப்பட்ட பின்னர் பொருளாதார நெருக்கடி காரணமாக மற்றுமொரு பக்கத்தில் புதிய நெருக்கடிகள் தோன்றியுள்ளன.
பிள்ளைகள் உணவின்றி பாடசாலைக்கு வருவது அதிகமாக பதிவாகின்றது. பிள்ளைகள் மயங்கி விழுகிறார்கள். இத்தகைய நிலைமையின்கீழ் பிள்ளைகள் எவ்வாறு கல்வி கற்பது என்பது தொடர்பில் அரசாங்கத்திற்கு எந்தவிதமான கரிசனையும் கிடையாது. குடும்பங்களில் பொருளாதார அழுத்தங்கள் அதிகரித்ததால் பிள்ளைகளின் கல்வி, ஆசிரியர்கள், பல்கலைக்கழக கல்விசாரா பணியாளர்கள் ஆகிய அனைவருக்குமே பாதிப்பு ஏற்படுகின்றது. முதலாம் வகுப்பில் இருந்து உயர்தரம் வரை இந்த அழுத்தம் நிலவுகின்றது. ஆனால் அரசாங்கம் இவையெதுவுமே இல்லாதவகையில் செயலாற்றி பின்லாந்தின் கல்வி மாதிரியை இங்கு கொண்டுவருவதற்கான பேச்சுவார்த்தைகளை நடாத்தி வருகின்றது. அதைவிட பற்றியெரிகின்ற பிரச்சினைகள் கல்வித்துறையில் நிலவுகின்றன. பாரிய மனஅழுத்தம் மற்றும் பிரச்சினைகளுடனேயே கல்வித்துறை இயங்கி வருகின்றது. இத்தருணத்தில் அவசியமாவது கல்விச் சீர்திருத்தமா அல்லது நிலவுகின்ற சிக்கல்களுக்கு திட்டவட்டமான நடைமுறைச்சாத்தியமான தீர்வுகளா என்பதை சிந்தித்துப்பார்க்க வேண்டும். முன்பு இருந்ததைப் பார்க்கிலும் தீவிரமடைந்துள்ள உளச் சுகாதாரப் பிரச்சினைகள், உளச் சமூகப் பிரச்சினைகள் சம்பந்தமாக கல்வித்துறையில் முதன்மைக் கவனம் செலுத்தப்படவேண்டியது அவசியமாகும். கல்வியின் பொறுப்பு வகுப்புகளை நடாத்துவது மாத்திரமல்ல. நிலவுகின்ற பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வுகளைக் கண்டறிதல், பாடசாலை மற்றும் பல்கலைக்கழக முறைமைக்குள் உளச் சுகாதார மற்றும் உளச்சமூக நெருக்கடிகள் பற்றியும் முதன்மையான இடையீடு அவசியமாகின்றது.
இதற்கு முன்னரும் எமது நாட்டில் தற்கொலை புரிந்துகொள்ளல் உலகின் முதலாவது இடத்திற்கு வந்திருந்தது. இன்றளவில் அந்த நிலைமை மருத்துவ இடையீடுகளினூடாக உயிர்களைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள இயலுமானதாக அமைந்திருந்தாலும் தற்கொலை முயற்சிகள் குறைவடைந்துள்ளனவா எனும் கேள்வி தோன்றியுள்ளது. அது சம்பந்தமான சரியான தரவுகள் கிடையாது. உளச் சுகாதாரம் பற்றிய நம்பிக்கையான தரவுகள் கிடையாது. குறிப்பாக கல்வித்துறையில் தீர்மானங்களை மேற்கொள்ள தரவுகள் அத்தியாவசியமானவை. இளம் உயிர்களின் உளரீதியான அமைதி மற்றும் உளச் சமூக நல்வழியுரிமைக்காக இடையீடுசெய்யவேண்டிய பாரிய பொறுப்பு கல்வித்துறைக்கு இருக்கின்றது. இந்த யதார்த்தத்தை விளங்கிக்கொண்டு பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதில் அரசாங்கம் முதன்மைத்தானம் வழங்கவேண்டும். அதைப்போலவே இந்த துறையைச் சேர்ந்த தொழிற்சங்கங்களுக்கு இது சம்பந்தமாக இடையீடு செய்வதற்கான விசேட பொறுப்பு இருக்கின்றது. கல்வித்துறையில் அவர்களின் இடையீடு அத்தியாவசியமானதாகும். அது தொடர்பில் கூருணர்வு படைத்தவர்களாக சமூக வலைத்தளங்களில் இது சம்பந்தமாக கருத்துரைக்கையில் கவனமாக செயற்படுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறோம். அநாவசியமான கவனத்தைச் செலுத்துவதன் மூலமாக வீரத்தை உருவாக்கிக்கொள்ளல் அல்லது இரக்கத்திற்கு இலக்காகின்ற இரு துருவங்களில் வீழ்ந்துவிடலாகாது. பிரதான ஊடகத்திலும் இது சம்பந்தமாக அறிக்கையிடுகையில் மிகவும் கவனமாக நடந்துகொள்ள வேண்டுமென வலியுறுத்துகிறோம். அவையனைத்திற்குள்ளேயும் தனித்துவமானமுறையில் கல்வி அதிகாரிகள் இடையீடு செய்யவேண்டும். பரீட்சைகளை நடாத்துவதை மாத்திரம் இலக்காகக்கொண்டு செயற்படலாகாது.
கல்வி சம்பந்தமாக மரபு ரீதியான “சுண்ணாம்பு வட்டம்” கதையில் கயிற்றுப் பாலத்தில் அக்கரை நோக்கிச் செல்கின்ற க்ரூஷா கூறிய ” எமக்கு மகனே வழியில்லை, இந்த வழியைத்தவிர போ மகனே” என்ற நிலைமையே ஆராயப்பட்டிருந்தது. எமது கல்வி சம்பந்தமாக வடக்கிலிருந்து தெற்கு வரை கண்டது அவ்வாறுதான். ஒரு குடும்பம் என்றவகையில், சமூகம் என்றவகையில் மற்றும் நாடு என்றவகையில் கரைசேரவுள்ள ஒரே வழி கல்வியே எனக் கண்டார்கள். எமக்கு பலம் சேர்த்த, நாங்கள் நம்பிக்கை வைத்த கல்வியானது குறுங்கால மற்றும் நெடுங்காலரீதியாக தீர்வுகாணக்கூடிய நெருக்கடியான நிலைமைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டிருக்கிறது. நேர்மையாகக் கூறுவதாயின் எமது மீட்பைப் பார்க்கிலும் சாபக்கேடாக தற்போது மாற்றப்பட்டுள்ளது. பாடசாலை தொடக்கம் பல்கலைக்கழகம் வரை கல்வி ஒரு சுமையாக மாறிவிட்டது. தாங்கிக்கொள்ள முடியாத மட்டத்தில் மிகப்பெரிய மனஅழுத்தத்தை ஏற்படுத்தி எமது ஓய்வுநேரத்தையும் எமது வாழ்க்கையையும் எம்மிடமிருந்து பறித்தெடுக்கின்ற கூருணர்வினை மிகவும் தாழ்ந்த நிலைக்கு வீழ்த்துகின்ற செயற்பாங்காக மாற்றப்பட்டுள்ளது. பெரும்பாலான பெற்றோர்கள், பிள்ளைகள், ஆசிரியர்கள் எப்படியாவது சிலபஸ்ஸை கவர் பண்ணி பரீட்சையிலிருந்து கரைசேர்வதை மாத்திரமே நினைக்கிறார்கள்.
எனினும் இன்றளவில் பல்கலைக்கழகத்தின் மாணவர் ஆலோசகர் என்றவகையில் தாங்கிக்கொள்ள முடியாத மட்டத்திலான பிரச்சினையாக கல்வியை மாற்றியுள்ளமையையே நான் அனுபவித்து வருகிறேன். இற்றைக்கு ஏறக்குறைய பத்து வருடங்களுக்கு முன்னர் பல்கலைக்கழக மாணவர்களுக்கு உள்ள பிரச்சினைகள் சம்பந்தமாக தீர்வுகளை பெற்றுக்கொள்வதற்காக வருகைதந்த குழுவினரைப்போல் பத்து மடங்கிற்கு கிட்டிய எண்ணிக்கையுடையோர் தற்போது வருகிறார்கள். இது எளிதில் கரைசேர முடியாத நிலைமையாகும். இத்தருணத்தில் தோன்றியுள்ள மிகவும் பாரதூரமான நிலைமை பற்றி குறுங்காலரீதியாக போன்றே நீண்டகால தீர்வுகளையும் நாடவேண்டும். நாட்டின் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் உறுதியற்றநிலையுடன் அதன் பின்னால் நிலவிய சீரழிவினைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியாமல் மில்லியன் கணக்கான இளைஞர்களும் சாதாரண பொது மக்களும் போராட்டம் நடாத்தினார்கள் என்பது பகுப்பாய்வுரீதியாக பேசப்படுவதில்லை. அந்த உரையாடல் வெகுவிரைவில் மேற்கொள்ளப்படல் வேண்டும். கல்வியூடாக பிள்ளைகள் ஏன் பாதிப்படைய வேண்டும்? கல்வியால் அடையக்கூடியது என்ன? இந்த இரண்டு அடிப்படை பிரச்சினைகள் பற்றிய உரையாடலை விரைவில் மேற்கொண்டு பதில் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மாணவர்கள் தமது அன்றாடப் பணிகளைக்கூட புரியமுடியாத மட்டத்திற்கு வீழ்ந்துள்ளமை பொருளாதார நெருக்கடிக்கு பதில்தேட முனைகையில் ஒரு சமூகமென்றவகையில் உருவாகியுள்ள மனஅழுத்தத்தின் பெறுபேறாகும். ஒருவரையொருவர் விளங்கிக்கொள்கின்ற ஆற்றல் மிகவும் தீய மட்டத்திற்கு குறைவடைந்துள்ளது. பெற்றோர் தமது பிள்ளைகளை நோக்குவதைப் பார்க்கிலும் அந்த பிள்ளைகளின் அடிப்படைத்தேவைகளை ஈடேற்ற அதிக நேரத்தை அர்ப்பணிக்க நேர்ந்துள்ளது. அடுத்த தலைமுறையினருக்காக பெற்றோர்களும் முதியவர்களும் பிள்ளைகளின் அடிப்படை பௌதீக அவசியப்பாடுகளை ஈடேற்றுவதற்கு அப்பால்சென்ற உளத்தேவைகளை ஈடேற்றுவதையும் அடிப்படையாகக்கொண்டே சிந்திக்க வேண்டும். அதற்குப் பொருத்தமான சூழல் இந்நாட்டின் பெற்றோர்களுக்கு இல்லாதொழிக்கப்பட்டுவிட்டது. இந்த வெளிப்படைத்தன்மை இல்லாதொழிக்கப்பட்டுவிட்டது.
இந்த நிலைமை தற்செயலாக ஏற்பட்டதொன்றல்ல. இன்றளவில் ஒரு மனிதனுக்கு மூன்றுவேளையை ஓட்டிக்கொள்வதற்காக பல வருமான வழிவகைகளை தேடிக்கொள்ள நேர்ந்துள்ளது. இதனால் அவர்கள் உளரீதியாக மிகுந்த கூருணவற்று போயுள்ளார்கள். இவையனைத்துமே பிள்ளைகள்மீது பாய்ந்து செல்கின்றது. பிள்ளைகள் மீது ஏவப்படுகின்ற அழுத்தத்தினால் அவர்கள் நிர்க்க்கதியுறுகின்ற நிலைமை சமூகம் சீரழிகின்ற அளவுகோலாக எடுத்துக்கொள்ளப்பட முடியும். வெகுவிரைவில் இந்த நிலைமைக்கு தீர்வகாண வேண்டும். அரசாங்கம் இந்த பொறுப்பிலிருந்து விலகிச்செல்ல முடியாது. இதனை முக்கியமான விடயமாக கருதாமைவரை மிகவும் மோசமான நிலைமைக்கு அரசாங்கத்தினால் இழுத்துப்போடப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக இற்றைக்கு ஏறக்குறைய 50 வருடங்களுக்கு முன்னர் நிலவிய இடவசதிக்குள்ளேயே பல்கலைக்கழகங்களுக்கு அதிக எண்ணிக்கையிலான மாணவர்களை சேர்த்துக்கொண்டுள்ளார்கள். ஆய்வுகூட வசதிகளை உள்ளிட்ட ஏனைய பௌதீக வசதிகளும் அவ்வண்ணமே நிலவுகின்றன. இது தரமான கல்வி இடம்பெறாமைக்கான அடிப்படைக் காரணமாகும். ரூபா 5000 கிடைக்கின்ற மகாபொல புலமைப் பரிசில் தொகையைக்கொண்டு 16 இறாத்தல் பாண் மாத்திரமே வாங்கலாம். ஒரு மாதத்திற்காக கிடைக்கின்ற மகாபொலவில் இருந்து அதைவிட ஒன்றையுமே சாதிக்க முடியாது. ஒரு வறிய நாடு என்றவகையில் அதிலிருந்து விடுபடுவதற்காக உள்ள அடிப்படை உபாயமார்க்கம் கல்வியே என்பதை அறிந்த ஆட்சியாளர்கள் அதற்காக கொடுக்கின்ற முதன்மைத்தானத்தை மகாபொல உதவுதொகையிலிருந்தே விளங்கிக்கொள்ள முடியும். பிள்ளைகளும் பெற்றோர்களும் எந்தளவு மனஅழுத்தத்துடன் இருக்கிறார்கள் என்பது இதிலிருந்து தெளிவாகின்றது.
பஸ் கட்டணம், போடிங் கட்டணம் அண்மையில் இருந்த செலவினைவிட பத்து மடங்குகளால் அதிகரித்துள்ளது. அந்த நிலைமையில் முறையான மனோநிலையுடன் பிள்ளைகளால் கல்விகற்ற இயலாது. இந்த நிலைமையின்கீழ் அவர்களை கல்வி கற்குமாறு நிர்ப்பந்திப்பது தவறானதாகும். அதனை மனிதனால் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது. மாணவர்களால் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது. இந்த சமூக பொருளாதார முறைக்குள்ளே அடுத்தவனுக்கு பக்கபலமாக அமைந்திட, நட்புறவினைப் பேணிவர, கூருணர்வுமிக்வராக இருக்க, ஒத்துணர்வினை உணர, அவசியமான தரமான கல்வி வழங்கப்படவில்லை. பாடங்களுக்கு ஏற்ப மனப்பாடம் செய்கின்ற பரீட்சைத் திட்டம் பற்றி குறிப்பாக உயர்தர கணிதப் பாடநெறி மூலமாக விளங்கிக்கொள்ள முடியும். ஒருவிதமாக பாடத்திட்டத்திற்குள்ளே மனனம்செய்து பரீட்சைகளில் சித்தியடைகின்ற திட்டமே நிலவுகின்றது. கேள்விகளுக்கு பதில் தேடுகின்ற படைக்குந்திறன்மிக்க முறைகள் கல்விக்குள்ஆள புகட்டப்படாவிட்டால், கடமைகள் மற்றும் உரிமைகள் பற்றி புகட்டப்படாவிட்டால் எவ்வாறு ஒரு மனிதனைக் கட்டியெழுப்புவது? தனக்கும் பிறருக்கும் பக்கபலமாக அமைந்து வாழ எவ்வாறு கற்பிப்பது? இந்த கல்வித் திட்டத்திற்குள்ளே மனிதனுக்கு பெற்றுக்கொடுக்கவேண்டிய குறைந்தபட்ச சமூக மற்றும் உளவியல்சார்ந்த தனிநபர்சார்ந்த விடயங்கள் முழுமையாகவே பொருட்படுத்தாமல் விடப்பட்டுள்ளன. மிகவும் கடினமான, மனிதாபிமானமற்ற கல்வியாகும். ஒரு பிரச்சினைக்கான தீர்வுகாண மிகவும் மரபுரீதியான சட்டகத்திற்குள்ளே சிந்தித்து ஒரு நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப முடியாது. புதியவற்றைப் புனைந்திட புதுவிதமாக சிந்திக்கக்கூடியதாக அமைதல் வேண்டும்.
புதிதாக சிந்திக்கின்ற மனிதர்களை கட்டியெழுப்புகின்ற கல்வித்திட்டமொன்று எமக்குத்தேவை. குறுங்காலரீதியாகவும் நீண்டகாலரீதியாகவும் மனிதர்கள் என்றவகையில் கூருணர்வுபடைத்த ஏனைய மனிதர்களையும் தாங்கிக்கொள்ளக்கூடிய சமூகமொன்றைக் கட்டியெழுப்ப பொருத்தமான கல்வியொன்று இல்லாதவரை நாங்கள் மனிதர்களாக முடியாது. சுதந்திரமாகாத மனிதர்களைக்கொண்டு இந்த நாடு முன்நோக்கி நகர முடியாது. அதனால் நாங்கள் இது சம்பந்தமாக தீவிரமான கவனத்தைச் செலுத்தி நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப அனைவரும் சீக்கிரமாகவும் நீண்டகால ரீதியாகவும் ஒன்றுசேர்வோமென அழைப்புவிடுக்கிறோம்.
கல்வி என்பது மனம் சம்பந்தப்பட்ட ஒரு செயற்பாடாகும். சிறந்த கல்வியைப் பெற்றுக்கொள்ள தேகாரோக்கியமும் உளரீதியான சமநிலையும் நிலவவேண்டும். அதனால்த்தான் புத்தரின் போதனையில் “சப்பே சத்தா ஆகாரட்டித்திகா” என கூறப்படுகின்றது. குறிப்பாக பாடசாலைப் பிள்ளைகளுக்கு சிறந்த கல்வியைப் பெற்றுக்கொள்ளக்கூடிய மனோநிலை உள்ளதாவென்பது பாரதூரமான பிரச்சினையாகும். சுகாதார அமைச்சின் தரவுகளை அடிப்படையாகக்கொண்டு யுனிசெப் நிறுவனம் வெளியிட்ட அறிக்கையொன்றில் உலகில் சிறுவர் போசாக்கின்மையில் ஆறாவது இடமும் ஆசியாவில் இரண்டாவது இடமும் எமது நாட்டுக்கு கிடைத்துள்ளதாக குறிப்பிடப்படுகின்றது. கொழும்பு றிஜ்வே சீமாட்டி வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்படுகின்ற பிள்ளைகளில் 20% போசாக்கின்மையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் அதில் அரைவாசியினர் படுமோசமான போசாக்கின்மையால் பீடிக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் மதிப்பாய்வொன்று மூலமாக மருத்துவர்கள் வெளிப்படுத்தி இருந்தார்கள். அம்பாந்தோட்டை மாவட்டத்தில் சூரியவெவ பிரதேசத்தில் உள்ள பிள்ளைகளில் 80% போசாக்கின்மையால் அல்லற்படுவதாக பிரதிச் சுகாதாரப் பணிப்பாளரொருவரான டாக்டர் சமல் சஞ்சீவ கூறியுள்ளார். அதில் 30% கடுமையான போசாக்கின்மையால் அவதிப்படுவதாகவும் கூறியுள்ளார். சனாதிபதி, பிரதமரை முதன்மையாகக்கொண்ட அரசாங்கம் இந்த தரவுகள் பற்றி கவனஞ் செலுத்துவதில்லை. இந்த தரவுகளை பெரும்பாலும் அவர்கள் நிராகரிக்கிறார்கள்.
பாடசாலைப் பிள்ளைகள் உணவு பெற்றுக்கொள்கின்ற விதம் பற்றி பல ஊடக அறிக்கைகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. பாராளுமன்றம் அமைந்துள்ள ஸ்ரீ ஜயவர்தனபுர கல்வி வலயத்தில் பாடசாலைப் பிள்ளைகள் மிளகாய்த் தூள் கலந்த சோற்றுப்பொதியைக் கொண்டுவந்ததாகவும் ஒருசில பிள்ளைகள் புத்தருக்கு படைத்த உணவை உண்டதாகவும் வலயக் கல்விப் பணிப்பாளர் கூறியிருந்தார். கம்பஹா மாவட்டத்தில் மினுவங்கொட வலயத்தைச் சேர்ந்த பாடசாலையொன்றில் ஒரு சிறுமி மதிய உணவுக்காக தேங்காய் பருப்பு கொண்டுவந்திருந்ததாக ஊடகங்கள் அறிவித்திருந்தன. அதைப்போலவே “தந்திரிமலையில் ஒருசில பாடசாலைகளில் பிள்ளைகள் மயக்கமுற்று வீழந்தமையால் கூட்டம் மட்டுப்படுத்தப்பட்டது, ஒருசில பிள்ளைகள் இரவு – காலை இரண்டிலுமே உண்ணவில்லை” என 22 ஆந் திகதி செய்தித்தாள் ஒன்றில் இருக்கின்றது. இங்கு இருப்பது அறிக்கை செய்யப்படுகின்ற சம்பவங்கள் மாத்திரமே. அறிக்கை செய்யப்படுகின்ற சம்பவங்களுக்கும் அரசாங்கத்தின் பிரதிபலிப்பாக அமைவது நிராகரிப்பதாகும். மினுவங்கொட சம்பவம் தொடர்பாக அமைச்சர் பிரசன்ன ரணதுங்கவின் ஊடக செயலாளர் அறிவித்தலொன்றை வெளியிட்டு அந்த சம்பவத்தை நிராகரித்துள்ளார். யுனிசெப் அறிக்கையையும் நிராகரித்துள்ளார். சூரியவெவ மதிப்பாய்வு சம்பந்தமாக சுகாதார மருத்துவ உத்தியோகத்தருக்கு அரசாங்கம் அழுத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருப்பதாக பதிவாகின்றது. இது சம்பந்தமாக பாராளுமன்றத்தில் கேள்வி எழுப்புகையில் சுகாதார அமைச்சர் கெஹெலிய ரம்புக்வெல்ல ஏறக்குறைய 43 இலட்சம் பாடசாலை பிள்ளைகளில் ஒருசிலர் சம்பந்தமான இந்த அறிக்கையை பொருட்படுத்த வேண்டியதில்லை என பதிலளித்தார். இந்த அறிக்கைகளிலிருந்து பிள்ளைகளின் போசாக்கின்மை அதிகரித்து வருகின்றதென்பதை அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். நிர்மாணத்துறையில் 90% நின்றுவிட்டு அரச ஊழியர்களுக்காக சம்பளம் செலுத்த பணம் கிடையாதென பந்துல குணவர்தன கூறியுள்ள பின்னணியில், தம்புள்ளவில் பெரிய வெங்காயச் செய்கையாளர்களின் கதி அதோகதியாக மாறியுள்ளதாக செய்திகள் வெளியாகி வருகின்றவேளையில் இந்த போசாக்கின்மை நிலைமை இடம்பெற முடியாததொன்றல்ல.
தொழில்களை இழத்தல் அல்லது தொழில் புரிந்த காலம் மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ள பெற்றோருக்கு தமது பிள்ளைகளை கட்டிவளர்ப்பதற்கான இயலுமை குறைவடைந்துள்ளமையை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். பிள்ளைக்கு பல மாதங்களாக முட்டை, மீன், இறைச்சி வழங்கவில்லையென இந்த பெற்றோர்கள் கூறுகிறார்கள். எமது நாட்டுச் சனத்தொகையில் 60% இற்கு மேற்பட்டோர் ஒருவேளை உணவு மாத்திரம் உட்கொள்வதாக ஒருசில அறிக்கைகள் வெளிக்காட்டுகின்றன. இந்த அறிக்கைகளையும் சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்வுகளையும் நிராகரித்து அறிக்கைகளை வழங்குகின்ற உத்தியோகத்தர்களை அச்சுறுத்திப் பயணிக்கின்ற தலைக்கனம் பொருந்திய பயணத்திலேயே அரசாங்கம் ஈடுபட்டுள்ளது. அவை அரசாங்கத்திற்கு பிரச்சினையாக இல்லாதிருக்கலாம். கெஹெலிய ரம்புக்வெல்லவிற்கு இவையெல்லாம் பிரச்சினைகளல்ல. சாதாரண பொதுமக்களுக்கு இருக்கின்ற பிரச்சினைகள் எதுவுமே நாட்டை ஆட்சி செய்பவர்களுக்கு கிடையாது. எண்ணெய் பிரச்சி்னை, கேஸ் பிரச்சினை, உணவுப் பிரச்சினை, மருந்துப் பிரச்சினை, கலாசார வாழ்க்கையைப் பேணிவருவதிலான பிரச்சினை ஆகிய எதுவுமே அவர்களின் வாழ்க்கையுடன் தொடர்பற்றவை. ஆனால் இவை பெரும்பான்மை மக்களுடன் தொடர்புடைய பிரச்சினைகளாகும். தற்போது பிள்ளைகள்மீது பிரச்சினைகள் பாய்ந்தோடத் தொடங்கி உள்ளன. படுமோசமான போசாக்கின்மையின் பெறுபேறுகள் பாடசாலைக் கூட்டத்தில் பிள்ளைகள் மயங்கிவிழுவதுடன் மாத்திரம் நின்றுவிடாமல் உளரீதியான விருத்திமீது ஏற்படுத்துகின்ற தாக்கத்தினால் எதிர்கால தலைமுறையைச் சேர்ந்த பிள்ளைகளையும் பாதிக்கின்றது. இதனால் அரசாங்கம் என்றவகையில் இது தொடர்பில் கவனஞ் செலுத்த வேண்டும். வயது ஐந்து வருடங்களைப் பார்க்கிலும் குறைவான பிள்ளைகள் இருக்கின்ற பெற்றோர்களிடம் குறிப்பாக கேட்டுக்கொள்வது பிள்ளைகளின் போசாக்குப் பற்றாக்குறை சம்பந்தமான முறையான பரிசோதனையை மேற்கொள்ள வேண்டியது அத்தியாவசியம் என்பதாகும். இது சம்பந்தமாக பரிசோதனைசெய்ய பொதுச் சுகாதார பரிசோதகர்கள் அல்லது குடும்ப சுகாதார சேவை உத்தியோகத்தர்களிடம் காட்டி அறிக்கைகளை பெற்றுக்கொள்ளுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன். பிள்ளைகள் தொடர்பில் நிலவுகின்ற விஞ்ஞானரீதியான நிலைமையை அவர்கள் விளக்கிக் கூறுவார்கள். அதற்கிணங்க உங்கள் பிள்ளைகள் இருக்கின்ற நிலைமை பற்றி முதன்மைக் கவனத்தைச் செலுத்துங்கள்.
ஆனால் அரசாங்கம் சுகாதாரப் பணியாளர்களை அச்சுறுத்தி, பயமுறுத்தி இந்த அறிக்கைகளை மூடிமறைக்கவே முயற்சி செய்கின்றது. திரிபோஷா சம்பவம் தொடர்பாகவும் அரசாங்கம் இதே நிலைமையையே செய்ய முற்படுகின்றது. அப்லரொக்சின் எனப்படுகின்ற நச்சு இரசாயன புற்றுநோய்க் காரணி, நோயெதிர்ப்புச் சக்தியை நலிவடையச் செய்கின்ற இரசாயனம் அதிக சதவீதத்தில் இருக்கின்றமை வெளிப்பட்டது. இந்த தகவல்களை வெளியிட்ட பொதுச் சுகாதார பரிசோதகர்களின் சங்கத்தைச் சேர்ந்த உபுல் றோஹணவிற்கு எதிராக விசாரணைகளை மேற்கொள்வதில் ஆர்வம் செலுத்துகின்ற அரசாங்கம் திரிபோஷாவில் அப்லரொக்சின் கலந்தமை பற்றி விசாரணைகளை மேற்கொள்ள எந்தவிதமான அக்கறையும் காட்டவில்லை. இந்த ஆட்சியாளர்கள் உங்கள் பிள்ளைகளை நேசிப்பதில்லை. நீங்கள் உங்கள் பிள்ளைகளை நேசிக்கிறீர்கள். உங்களுக்கு, எமக்கு, இந்த நாட்டுக்கு உங்கள் பிள்ளைகள் தேவை. இந்த ஆட்சியாளர்களுக்கு உங்கள் பிள்ளைகள் தேவையில்லை. அவர்களின் பிள்ளைகள் அனைத்து வசதிகளுடன் வெளிநாடுகளிலேயே இருக்கிறார்கள். அதனால் உங்கள் பிள்ளைகளுக்காக நீங்கள் துரித நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளுங்கள். சுகாதாரரீதியாக மாத்திரமன்றி அரசியல்ரீதியாகவும் உங்கள் பிள்ளைகளை பேணிப்பாதுகாத்துக் கொள்ளுங்கள். அதற்காக நாமனைவரும் மிகவும் வேகமான இடையீட்டினை செய்யவேண்டுமென்பதை வலியுறுத்துகிறேன்.
මේ මාධ්ය සාකච්ඡාව ආරම්භයේදීම පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාලයේ ශිෂ්යයෙකු සියදිවි නසා ගැනීමේ ශෝකජනක සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් අපේ ශෝකය ප්රකාශ කරමින් අපේ රටේ අධ්යාපනය සම්බන්ධ ගැටලු සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කරන්න යොමු වෙනවා. මෑත කාලයේ පේරාදෙණිය ශිෂ්යයන් තිදෙනෙක් සියදිවි නසා ගත්තා. තරුණ ජීවිත නැතිවීම මේ සමාජයේ හිතන මතන අයට දැඩි කම්පනයක් ඇති කරනවා. සියදිවි නසා ගැනීම පමණක් නොවේ තරුණ ජීවිත කවරාකාරයෙන් […]
මේ මාධ්ය සාකච්ඡාව ආරම්භයේදීම පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාලයේ ශිෂ්යයෙකු සියදිවි නසා ගැනීමේ ශෝකජනක සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් අපේ ශෝකය ප්රකාශ කරමින් අපේ රටේ අධ්යාපනය සම්බන්ධ ගැටලු සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කරන්න යොමු වෙනවා. මෑත කාලයේ පේරාදෙණිය ශිෂ්යයන් තිදෙනෙක් සියදිවි නසා ගත්තා. තරුණ ජීවිත නැතිවීම මේ සමාජයේ හිතන මතන අයට දැඩි කම්පනයක් ඇති කරනවා. සියදිවි නසා ගැනීම පමණක් නොවේ තරුණ ජීවිත කවරාකාරයෙන් අහිමි වුණත් දරා ගන්න අමාරුයි.
අධ්යාපන ක්ෂේත්රයේ ගැටලු රාශියක් මතුවී දෙමාපියන්ටත්, ශිෂ්යයන්ටත්, ගුරුවරුන්ටත් දැඩි මානසික පීඩනයක් ඇතිවන තත්වයක් අදත් තිබෙනවා. කාලයක් තිස්සේ අධ්යාපනය පිළිබඳ වගකීම ශිෂ්යයන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල් මත පටවා තිබුණා. ඊට අමතරව අවුරුදු දෙකහමාරක පමණ කාලයක් නිසි අධ්යාපනයක් සිදුවුණේ නැහැ. අධ්යාපනය කියන්නේ තොරතුරු හුවමාරුව සහ විභාග ක්රමයක් පමණක් නොවේ; සමාජානුයෝජන ක්රියාවලිය, ජීවිතයට මුහුණ දීම, දැනුම, පෞරුෂත්ව වර්ධනය යන සියල්ලම ලැබිය යුතු දෙයක්. අපේ අධ්යාපන ක්රියාවලිය පවත්වාගෙන යන්නේ කිසිම ප්රශ්නයක් නැති ආකාරයටයි. විභාගයක් පවත්වා ප්රතිඵල නිකුත් කිරීම, විශ්වවිද්යාලයට ඇතුළත් කර ගැනීම යන සියල්ලම අර්බුදකාරියි. ඒ පිළිබඳ විශ්වාසය සම්පූර්ණයෙන්ම කඩා වැටිලා. විභාග ප්රතිඵල නිකුත් කිරීමෙන් පසුව මහජන නියෝජිතයන්ට ශිෂ්යයන්ගේ දුක්ගැනවිලි වැඩියෙන් ලැබෙනවා. අධ්යාපන ක්රියාවලිය කඩා වැටීම තුළ විභාග තියන්නන් වාලේ පවත්වා කරන්නන් වාලේ ප්රතිඵල නිකුත් කරනවා. නිසි ප්රමිතියකට අනුව නියමිත කාලවලදී පවත්වන්නේ නැහැ. උසස් පෙළ ප්රතිඵල නිකුත් කරන්න විශාල කාලයක් ගත වුණා. විභාග පවත්වන කාලය සම්බන්ධයෙනුත් අර්බුද මතුවී තිබෙනවා. මේ සියල්ල තුළින් දරුවන් විශාල පීඩනයකට ලක්වෙනවා. කෝවිඩ් නිසා පාසල් වැසීමෙන් පසුව ආර්ථික අර්බුදය නිසා තව පැත්තකින් අලුත් අර්බුද මතුවී තිබෙනවා.
දරුවන්ගේ පාසල් පැමිණීම නිරාහාරව සිදුවන බවට විශාල වශයෙන් වාර්තා වෙනවා. දරුවන් ක්ලාන්තවී වැටෙනවා. මෙවැනි තත්වයක් තුළ දරුවන් ඉගෙන ගන්නේ කොහොමද කියලා ආණ්ඩුව කිසිම තැකීමක් කරන්නේ නැහැ. පවුල්වල ආර්ථික පීඩනය ඉහළ යාමත් සමග දරුවන්ගේ අධ්යාපනයට, ගුරුවරුන්ට, විශ්වවිද්යාල අනධ්යයන කාර්ය මණ්ඩලයට යන සියලු ක්ෂේත්රවලට බලපානවා. පළවෙනි පන්තියේ සිට උසස් අධ්යාපනය දක්වාම මේ පීඩනය තිබෙනවා. නමුත් ආණ්ඩුව මේ කිසිවක් නැති ආකාරයට කටයුතු කරමින් පින්ලන්තයේ අධ්යාපන ආකෘතිය මෙහෙට ගේන්න සාකච්ඡා කරනවා. ඊට වඩා දැවෙන ප්රශ්න අධ්යාපන ක්රමය තුළ තිබෙනවා. අධ්යාපන ක්ෂේත්රය ක්රියාත්මක වෙන්නේ විශාල මානසික ආතතියක් සහ පීඩනයත් එක්කයි. මේ අවස්ථාවේ අවශ්ය වෙන්නේ අධ්යාපන ප්රතිසංස්කරණද, නැත්නම් තිබෙන ගැටලුවලට නිශ්චිත ප්රායෝගික විසඳුම්ද කියලා හිතන්න වෙනවා. පෙර තිබුණාට වඩා උග්රවී තිබෙන මානසික සෞඛ්ය ප්රශ්න, මනෝ සමාජීය ප්රශ්න, සම්බන්ධයෙන් අධ්යාපන ක්ෂේත්රය තුළ ප්රමුඛ අවධානයක් යොමු කිරීම අත්යවශ්යයි. අධ්යාපනයේ වගකීම පංති පැවැත්වීම පමණක් නොවේ. පවතින ප්රශ්නවලට විසඳුම් සෙවීම, පාසල් සහ විශ්වවිද්යාල පද්ධතිය තුළ මානසික සෞඛ්යය සහ මනෝ සමාජීය අර්බුදය ගැනත් ප්රමුඛතම මැදිහත්වීමක් අවශ්යයි.
මෙයට පෙරත් අපේ රටේ සියදිවි නසා ගැනීම් ලෝකයේ මුල් තැනට ඇවිත් තිබුණා. මේ වන විට ඒ තත්වය පාලනය වී තිබුණේ වෛද්ය මැදිහත්වීම් තුළින් ජීවිත බේරා ගැනීමට හැකිවීම නිසා වුවත් සියදිවි නසා ගැනීමට තැත් කිරීම අඩුවක් වී තිබේදැයි ප්රශ්නයක් මතුවී තිබෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් නිවැරදි දත්ත නැහැ. මානසික සෞඛ්යය පිළිබඳව විශ්වසනීය දත්ත නැහැ. විශේෂයෙන් අධ්යාපන ක්ෂේත්රය තුළ තීරණ ගැනීමට දත්ත අත්යවශ්යයි. තරුණ ජීවිතවල මානසික සුවය සහ මනෝ සමාජීය යහපැවැත්ම වෙනුවෙන් මැදිහත්වීමේ විශාල වගකීමක් අධ්යාපන ක්ෂේත්රයට තිබෙනවා. මේ යථාර්ථය තේරුම් ගෙන ප්රශ්නය විසඳීමට ආණ්ඩුව ප්රමුඛතාවය දිය යුතුයි. ඒ වගේම මේ ක්ෂේත්රයේ වෘත්තීය සංවිධානවලට මේ සම්බන්ධයෙන් මැදිහත්වීමේ විශේෂ වගකීමක් තිබෙනවා. අධ්යාපන ක්ෂේත්රය තුළ ඔවුන්ගේ මැදිහත්වීම අත්යවශ්යයි. ඒ පිළිබඳව සංවේදී වී සමාජ මාධ්ය තුළ මේ සම්බන්ධයෙන් කතා කිරීමේදී පරිස්සම් වෙන ලෙස ඉල්ලා සිටිනවා. අනවශ්ය අවධානයක් දීම තුළින් වීරත්වයක් ආරෝපණය කිරීමේ හෝ අනුකම්පාවට ලක්වීමේ අන්ත දෙකට නොවැටිය යුතුයි. ප්රධාන මාධ්යයෙනුත් මේ පිළිබඳව වාර්තා කිරීමේදී ඉතාම පරෙස්සම් විය යුතු බව අවධාරණය කරනවා. මේ සියල්ල තුළ සුවිශේෂීව අධ්යාපන බලධාරීන් මැදිහත්වීම් කළ යුතුයි. විභාග පැවැත්වීම පමණක් ඉලක්ක කරගෙන ක්රියා නොකළ යුතුයි.
අධ්යාපනය සම්බන්ධයෙන් සම්ප්රදායක් විදිහට සාකච්ඡා කර තිබුණේ හුණුවටය කතාවේ වැල් පාලමෙන් එගොඩ වන ගෲෂා කියූ “අපට පුතේ මඟක් නැතේ, මේ මඟ මිස යමන් පුතේ” යන තත්වයයි. අපේ අධ්යාපනය සම්බන්ධයෙන් උතුරේ සිට දකුණටම දැක්කේ මේ විදිහට. පවුලක් විදිහට, සමාජයක් විදිහට සහ රටක් විදිහට ගොඩයන්න තිබෙන එකම මාර්ගය අධ්යාපනය හැටියටයි දැක්කේ. අපිට හයියක් දුන්න, අපි විශ්වාස කළ අධ්යාපනය කෙටි කාලීනව සහ දීර්ඝ කාලීනව විසඳුම් සෙවිය යුතු අතිශයින් අර්බුදකාරී තත්වයකට පත්කර තිබෙනවා. අවංකවම කියනවා නම්, අපේ ගැලවීමකට වඩා ශාපයක් බවට දැන් පත්කර තිබෙනවා. පාසලේ සිට විශ්වවිද්යාලය දක්වාම අධ්යාපනය බරක් කරලා. දරා ගන්න බැරි මට්ටමක අතිවිශාල මානසික පීඩනයක් ඇති කර, අපේ විවේකය සහ අපේ ජීවිතය අපෙන් උදුරා ගන්නා සංවේදීතාවය අතිශයින් පහත හෙළන ක්රියාදාමයක් බවට පත්කර තිබෙනවා. දෙමාපියන්, දරුවන්, ගුරුවරුන් බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ කොහොම හරි සිලබස් එක කවර් කර, විභාගයෙන් ගොඩයාම ගැනයි.
නමුත් අද වෙනකොට විශ්වවිද්යාලයේ ශිෂ්ය උපදේශකයෙක් වශයෙන් මම අත්දකින්නේ දරාගත නොහැකි මට්ටමේ ප්රශ්නයක් බවට අධ්යාපනය පත්කර තිබීමයි. මීට අවුරුදු දහයකට පමණ පෙර විශ්වවිද්යාල ශිෂ්යයන්ට තිබෙන ප්රශ්න සම්බන්ධයෙන් විසඳුම් ලබාගැනීමට පැමිණි පිරිස මෙන් දහගුණයකට කිට්ටු ප්රමාණයක් දැන් එනවා. මේ තත්වය පහසුවෙන් ගොඩයා නොහැකි තත්වයක්. මේ මොහොතේ ඇතිවී තිබෙන අතිශය දරුණු තත්වය ගැන කෙටිකාලීනව වගේම ප්රශ්නයේ හේතු විමසා බලා එය ඉවත් කරන දිගුකාලීන විසඳුම්වලට ප්රවේශ විය යුතුයි. රටේ ආර්ථික සහ දේශපාලන අස්ථාවරභාවය එක්ක, ඒ පිටුපස තිබුණු කඩා වැටීම දරාගන්න බැරිව මිලියන ගණනක් තරුණ සහ සාමාන්ය ජනතාව අරගල කළ බව විශ්ලේෂණාත්මකව සාකච්ඡා කෙරෙන්නේ නැහැ. ඒ සාකච්ඡාව ඉතා ඉක්මනින් කළ යුතුයි. අධ්යාපනය තුළින් දරුවන් පීඩනයට පත්වෙන්නේ ඇයි? අධ්යාපනයෙන් ළඟාකර ගත හැක්කේ මොනවාද? මේ මූලික ප්රශ්න දෙක පිළිබඳ සාකච්ඡාව ඉක්මනින්ම සිදුකර පිළිතුරු ලබාගත යුතුයි. ශිෂ්යයන් තම දෛනික කටයුතු පවා කරගත නොහැකි මට්ටමට ඇදවැටීම ආර්ථික අර්බුදයට පිළිතුරු සෙවීමට යාමේදී සමාජයක් ලෙස ඇතිවී තිබෙන මානසික පීඩාවේ ප්රතිඵලයක්. එකිනෙකා අවබෝධ කර ගැනීමේ හැකියාව ඉතා නරක මට්ටමෙන් අඩු වී තිබෙනවා. දෙමාපියන් තම දරුවන් දෙස බලනවාට වඩා ඒ දරුවන්ගේ මූලික අවශ්යතා ඉටුකරන්න වැඩි කාලයක් කැපකරන්න සිදුවී තිබෙනවා. ඊළඟ පරම්පරාව වෙනුවෙන් දෙමාපියන් සහ වැඩිහිටියන් කල්පනා කළ යුත්තේ දරුවන්ගේ මූලික භෞතික අවශ්යතා ඉටුකිරීමෙන් එහාට ගිය මානසික අවශ්යතා ඉටුකිරීමත් අරමුණු කරගෙනයි. ඒ වෙනුවෙන් සුදුසු පරිසරයක් මේ රටේ දෙමාපියන්ට නැති කරලා. තමන්ගේ දරුවන් දෙස බලන්න හැකි මානසික මට්ටමක් දෙමාපියන්ට නැති කරලා. ඒ විවෘතභාවය නැති කරලා.
මේ තත්වය ඇති වුණේ අහම්බෙන් නොවෙයි. අද වනවිට එක් මනුස්සයෙකුට වේල් තුන පිරිමසා ගන්න ආදායම් මාර්ග කිහිපයක් සොයා ගැනීමට සිදුවී තිබෙනවා. මේ නිසා ඔවුන් මානසික වශයෙන් ඉතාමත් අසංවේදී වී තිබෙනවා. මේ සමස්තය දරුවන්ගේ පිටින් ගලාගෙන යනවා. දරුවෝ මත එල්ල වන පීඩනයෙන් ඔවුන් අසරණ වීමේ තත්වය සමාජය කඩා වැටීමේ නිර්ණායකයක් හැටියට ගන්න පුළුවන්. ඉතා ඉක්මනින් මේ තත්වයට උත්තර සොයන්න වෙනවා. ඒ සම්බන්ධ වගකීමෙන් ආණ්ඩුවට මඟහැර ඉන්න බැහැ. මෙය වැදගත් කාරණයක් ලෙස නොසැලකීම දක්වා අතිශය දරුණු තත්වයකට ආණ්ඩුව විසින් ඇද දමා තිබෙනවා. උදාරණයක් හැටියට විශ්වවිද්යාලවලට වැඩිපුර ශිෂ්යයන් ඇතුළත් කර ගන්න ඕනෑ කියන හඬට අනුව ක්රියා කළත් විශාල ශිෂ්යයන් පිරිසක් ඇතුල් කර තිබෙන්නේ මීට අවුරුදු 50කට පමණ පෙර තිබුණු ඉඩකඩ තුළටයි. විද්යාගාර පහසුකම් ඇතුළුව අනෙකුත් භෞතික පහසුකම්ද පවතින්නේ ඒ ආකාරයටමයි. මෙය ගුණාත්මක අධ්යාපනයක් සිදු නොවීමට මූලික හේතුවක්. රුපියල් 5000ක් ලැබෙන මහපොළ ශිෂ්යත්වයෙන් ගත හැකි වෙන්නේ පාන් රාත්තල් 16ක් විතරයි. මාසයකට ලැබෙන මහපොළෙන් ඊට වැඩි දෙයක් කරන්න බැහැ. දුප්පත් රටක් හැටියට එයින් මිදීමට තිබෙන මූලික උපායමාර්ගය අධ්යාපනය බව දැන දැනත් පාලකයන් ඊට දෙන මූලිකත්වය මහපොළ ආධාර මුදලෙන්ම තේරුම් ගන්න පුළුවන්. දරුවන් සහ දෙමාපියන් කෙතරම් ආතතියකින් පසුවෙනවාද කියන එක මෙයින් පැහැදිලියි.
බස් ගාස්තු, බෝඩිං ගාස්තු, මෑතදී තිබුණු වියදමට වඩා දස ගුණයකින් වැඩිවී තිබෙනවා. මේ තත්වය තුළ නිසි මානසිකත්වයකින් දරුවන්ට ඉගෙන ගන්න බැහැ. ඔවුන්ට ඉගෙන ගන්න මේ තත්වය තුළ බලකිරීම වැරදියි. එය මනුෂ්යයින්ට දරා ගන්න බැහැ. ශිෂ්යයන්ට දරා ගන්න බැහැ. මේ සමාජ ආර්ථික ක්රමය තුළ අනිකාට සවියක් වෙන්න, මිත්රකම් පවත්වාගෙන යන්න, සංවේදී වෙන්න, සහ කම්පනය දැනෙන්න, අවශ්ය ගුණාත්මක අධ්යාපනයක් ලබාදී නැහැ. විෂයවලට අනුගත කර, කටපාඩම් කරන විභාග ක්රමය ගැන විශේෂයෙන්ම උසස් පෙළ ගණිත විෂය ධාරාවෙන් තේරුම් ගන්න පුළුවන්. එක්තරා ආකාරයකට විෂය නිර්දේශය ඇතුළුව කටපාඩම් කර, විභාගය සමත්වීමේ ක්රමයක් තිබෙන්නේ. ප්රශ්නයකට පිළිතුරු සොයන නිර්මාණාත්මක ක්රම අධ්යාපනය තුළ උගන්වන්නේ නැත්නම්, යුතුකම් සහ අයිතිවාසිකම් ගැන උගන්වන්නේ නැත්නම් මනුෂ්යයෙක් ගොඩනැගෙන්නේ කෙසේද? තමන්ටත් අනුන්ටත් සවියක් වෙමින් ජීවත් වෙන්න උගන්වන්නේ කොහොමද? මේ අධ්යාපනය ක්රමය ඇතුලේ මනුෂ්යයෙකුට ලබාදිය යුතු අවම සමාජීය සහ මනෝ විද්යාත්මක පුද්ගලානුබද්ධ කරුණු සම්පූර්ණයෙන්ම නොසලකා හැරලා. පවතින්නේ ඉතාමත් දෘඪ, මානුෂිකත්වයෙන් තොර, අධ්යාපනයක්. ප්රශ්නයකට උත්තර සොයන්න අතිශයින් සම්ප්රදායික රාමුවක් තුළ සිතීමෙන් රටක් ගොඩනඟන්න බැහැ. අලුත් අලුත් දෑ තනන්න අලුත් අලුත් විදිහට හිතන්න හැකි වෙන්න ඕනෑ.
අලුතින් හිතන මිනිසුන්ව ගොඩනඟන අධ්යාපන ක්රමයක් අපට ඕනෙ වෙනවා. කෙටි කාලීනවත්, දීර්ඝ කාලීනවත් මනුෂ්යයින් විදිහට සංවේදී, තවත් මිනිසුන්ව දරාගත හැකි සමාජයක් ගොඩනැගීමට සුදුසු අධ්යාපනයක් නැතිතාක් කල් අපි නිදහස් මිනිසුන් වෙන්නේ නැහැ. නිදහස් නොවෙන මිනිසුන්ගෙන් මේ රට ඉස්සරහට යන්නේ නැහැ. ඒ නිසා මේ සම්බන්ධයෙන් අපි දැඩි අවධානයක් යොමුකර, රට ගොඩ ගන්නට සියලුදෙනා ඉක්මනින් සහ දීර්ඝකාලීන වශයෙන් එකතු වෙමු කියලා ආරාධනා කරනවා.
අධ්යාපනය කියන්නේම මනස සම්බන්ධ ක්රියාකාරිත්වයක්. හොඳ අධ්යාපනයක් ලබාගන්න මානසික නිරෝගීභාවයත්, මානසික සමබරතාවයත් තියෙන්න ඕනෑ. සබ්බේ සත්ථා ආහරට්ඨිතිකා කියලා බුද්ධ දේශනාවේ තියෙන්නේ ඒ නිසයි. විශේෂයෙන් පාසල් දරුවන්ට හොඳ අධ්යාපනයක් ලැබිය හැකි මානසික මට්ටමක් තිබෙනවා දැයි බරපතළ ප්රශ්නයක් තිබෙනවා. සෞඛ්ය අමාත්යාංශයේ දත්ත මත පදනම් වී යුනිසෙෆ් ආයතනය නිකුත් කළ වාර්තාවක ලෝකයේ ළමා මන්දපෝෂණයෙන් හයවෙනි තැනත්, ආසියාවේ දෙවැනි තැනත් අපේ රටට ලැබී ඇති බව සඳහන් වෙනවා. කොළඹ රිජ්වේ ආර්යා රෝහලට ඇතුළත් වන දරුවන්ගෙන් 20%ක් මන්දපෝෂණයෙන් පෙළෙන බවත්, එයින් හරි අඩක් දරුණු මන්දපෝෂණ තත්වයෙන් පෙළෙන බවත්, සමීක්ෂණයකින් වෛද්යවරුන් හෙළිකර තිබුණා. හම්බන්තොට දිස්ත්රික්කයේ සූරියවැව ප්රදේශයේ දරුවන්ගෙන් 80%ක් මන්දපෝෂණයෙන් පෙළෙන බව නියෝජ්ය සෞඛ්ය අධ්යක්ෂවරයෙකු වන වෛද්ය චමල් සංජීව ප්රකාශ කර තිබෙනවා. එයින් 30%ක් උග්ර මන්දපෝෂණයෙන් පෙළෙන බව ප්රකාශ කර තිබෙනවා. ජනාධිපති, අගමැති ප්රමුඛ ආණ්ඩුව මේ දත්ත පිළිබඳව සැලකිල්ලක් දක්වන්නේ නැහැ. මේ දත්ත බොහෝ විට ඔවුන් විසින් ප්රතික්ෂේප කරනවා.
පාසල් දරුවන් ආහාර ලබාගන්නා ආකාරය ගැන මාධ්ය වාර්තා ගණනාවක සඳහන් වී තිබෙනවා. පාර්ලිමේන්තුව තිබෙන ශ්රී ජයවර්ධනපුර අධ්යාපන කලාපයේ පාසල් දරුවන් මිරිස් කුඩු මිශ්රකර ගත් බත්පතක් ගෙනා බවත්, සමහර දරුවන් බුද්ධ පූජාව අනුභව කර ඇති බවත්, කලාප අධ්යාපන අධ්යක්ෂවරිය ප්රකාශ කර තිබුණා. ගම්පහ දිස්ත්රික්කයේ මිනුවන්ගොඩ කලාපයේ පාසලක දැරිවියක් දහවල් ආහාරයට පොල් මද ගෙන ආ බව මාධ්ය වාර්තා කර තිබුණා. ඒ වගේම “තන්තිරිමලේ පාසල් කිහිපයක දරුවන් සිහිසුන්ව වැටී උදේ රැස්වීම සීමා කරයි, සමහර ළමයි රෑට-උදේට දෙකටම කාලා නෑ.” කියලා 22 වනදා පත්තරයක තිබෙනවා. මේ තිබෙන්නේ වාර්තා වන සිදුවීම් පමණයි. වාර්තා වන සිදුවීම්වලටත් ආණ්ඩුවේ ප්රතිචාරය වී තිබෙන්නේ ප්රතික්ෂේප කිරීමයි. මිනුවන්ගොඩ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් ප්රසන්න රණතුංග ඇමතිගේ මාධ්ය ලේකම් නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් එම සිදුවීම ප්රතික්ෂේප කර තිබෙනවා. යුනිසෙෆ් වාර්තාවත් ප්රතික්ෂේප කර තිබෙනවා. සූරියවැව සමීක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් සෞඛ්ය වෛද්ය නිලධාරීන්ට ආණ්ඩුව බලපෑම් කරමින් සිටින බව වාර්තා වෙනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේදී ප්රශ්න කළ විට සෞඛ්ය ඇමති කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල උත්තර දී තිබුණේ ලක්ෂ 43ක් පමණ වන පාසල දරුවන්ගෙන් කිහිපදෙනක් සම්බන්ධ මේ වාර්තා ගණන් ගත යුතු නැති බවයි. මේ වාර්තාවලින් ආණ්ඩුව දරුවන්ගේ මන්දපෝෂණ තත්වය වර්ධනය වෙමින් තිබෙන බව පිළිගත යුතුයි. ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්රයේ 90%ක් නතර වී, රාජ්ය සේවක වැටුප් ගෙවන්න සල්ලි නැති බව බන්දුල ගුණවර්ධන ප්රකාශ කර තිබෙන පසුබිමක, දඹුල්ලේ ලොකු ළුෑණු ගොවීන්ට හතේ හත වැදී ඇති බවට ප්රවෘත්ති පළ වෙද්දී, මේ මන්දපෝෂණ තත්වය සිදුවිය නොහැකි තත්වයක් නොවේ.
රැකියා අහිමිවීම හෝ රැකියා කළ කාලය සීමාවී සිටින මාපියන්ට තම දරුවන් පෝෂණය කිරීමේ හැකියාව අඩුවී ඇති බව පිළිගත යුතුයි. දරුවෙකුට මාස ගණනාවකින් බිත්තර, මාළු, මස් ලබානොදුන් බව දෙමාපියන් කියනවා. අපේ රටේ ජනගහනයෙන් ලක්ෂ 60කට වැඩි ප්රමාණයක් එක වේලක් ආහාර ගන්නා බව ඇතැම් වාර්තාවලින් හෙළිකර තිබෙනවා. මේ වාර්තා සහ අදාළ සිදුවීම් ප්රතික්ෂේප කරමින්, වාර්තා ලබාදෙන නිලධාරීන්ට තර්ජනය කරමින් යන උද්ධච්ඡ ගමනක ආණ්ඩුව නිරතවී සිටිනවා. ආණ්ඩුවට මේවා ප්රශ්න නොවෙන්න පුළුවන්. කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලට මේ ප්රශ්න නැහැ. සාමාන්ය ජනතාවට තිබෙන කිසිදු ප්රශ්නයක් රට පාලනය කරන අයට නැහැ. තෙල් ප්රශ්න, ගෑස් ප්රශ්න, ආහාර ප්රශ්න, ඖෂධ ප්රශ්න, සංස්කෘතික ජීවිතය පවත්වාගෙන යාමේ ප්රශ්න යන කිසිවක් ඔවුන්ගේ ජීවිතවලට අදාළම නැහැ. නමුත් සාතිශය බහුතරයක් ජනතාවට මේ ප්රශ්න අදාළයි. දැන් දරුවන් මතින් ප්රශ්න ගලාගෙන යන්න පටන්ගෙන තිබෙනවා. දරුණු මන්දපෝෂණයේ ප්රතිඵල පාසල් රැස්වීමේදී දරුවන් ක්ලාන්තයෙන් ඇදවැටීමෙන් පමණක් සීමා නොවී මානසික වර්ධනයට සිදුකරන බලපෑම විසින් ඉදිරි පරම්පරාවල දරුවන්ට බලපානවා. මේ නිසා ආණ්ඩුවක් හැටියට මේ කෙරෙහි අවධානයක් යොමු කරන්න ඕනෑ. අවුරුදු 5ට වඩා අඩු දරුවන් සිටින දෙමාපියන්ගෙන් විශේෂයෙන්ම ඉල්ලා සිටින්නේ දරුවා සම්බන්ධ පොෂණ ඌනතාවයන් ගැන නිසි පරීක්ෂණයක් කර ගැනීම අත්යවශ්ය බවයි. මේ සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂා කර ගන්න මහජන සෞඛ්ය පරීක්ෂක හෝ පවුල් සෞඛ්ය සේවා නිලධාරිනියට පෙන්වා වාර්තා ලබාගන්න ලෙස ඉල්ලා සිටිනවා. දරුවන් සම්බන්ධයෙන් පවතින විද්යාත්මක තත්වය ඔවුන් පැහැදිලි කර දෙනවා. ඒ අනුව ඔබේ දරුවා සිටින තත්වය ගැන ප්රමුඛ අවධානය යොමු කරන්න.
නමුත් ආණ්ඩුව උත්සාහ කරන්නේ සෞඛ්ය කාර්ය මණ්ඩලවලට තර්ජනය කර, බයකර, මේ වාර්තා යටගහන්නයි. ත්රිපෝෂ සිද්ධියට අදාළවත් ආණ්ඩුව කරන්න හදන්නේ මේ තත්වයමයි. ඇෆ්ලටොක්සීන් කියන විෂ රසායනික පිළිකාකාරකය, ප්රතිශක්තිය ඌන කරන රසායනිකය වැඩි ප්රතිශතයකින් තිබෙන බව හෙළි වුණා. මේ තොරතුර ඉදිරිපත් කළ මහජන සෞඛ්ය පරීක්ෂකවරුන්ගේ සංගමයේ උපුල් රෝහණට විරුද්ධව පරීක්ෂණ පවත්වන්න උනන්දුවෙන ආණ්ඩුව ත්රිපෝෂවලට ඇල්ෆටොක්සීන් එකතුවීම පිළිබඳව පරීක්ෂණ පවත්වන්න කිසිදු සැලකිල්ලක් නැහැ. මේ පාලකයෝ ඔබේ දරුවන්ට ආදරේ නැහැ. ඔබ ඔබේ දරුවන්ට ආදරෙයි. අපි ඔබේ දරුවන්ට ආදරෙයි. මේ රට ඔබේ දරුවන්ට ආදරෙයි. ඔබට, අපට, මේ රටට ඔබේ දරුවන් ඕනෑ. මේ පාලකයන්ට ඔබේ දරුවන් අවශ්ය නැහැ. ඔවුන්ගේ දරුවන් සිටින්නේ සියලු සැප පහසුකම් සහිත විදේශ රටවල. ඒ නිසා ඔබේ දරුවන් වෙනුවෙන් ඔබ කඩිනමින් පියවර ගන්න. සෞඛ්යමය වශයෙන් වගේම දේශපාලනිකවත් ඔබේ දරුවන් රැකබලා ගන්න. ඒ වෙනුවෙන් අපි සෑමදෙනාම ඉතාම වේගවත් මැදිහත්වීමක් කළ යුතු බව අවධාරණය කරනවා.
මේ පවතින දූෂිත සමාජ ක්රමය වෙනුවට ඇත්තම අභිමානයක් හා දැනෙන දියුණුවක් සහිත සමාජ ක්රමයක් ගොඩනැඟීමේ සමාජ පරිවර්තනයක් කිරීම ජාතික ජන බලවේගයේ බලාපොරොත්තුව බව ජවිපෙ මධ්යම කාරක සභික සමන්ත විද්යාරත්න මහතා පවසයි. ඒ මහතා ඒ බව ප්රකාශ කළේ ජාතික ජන බලවේගයේ බදුල්ල දිස්ත්රික් කාර්යාලය විවෘත කිරීමේ අවස්ථාවට පෙරේදා (18දා) එක්වෙමිනි. එහිදී අදහස් පළ කළ ඒ මහතා […]
මේ පවතින දූෂිත සමාජ ක්රමය වෙනුවට ඇත්තම අභිමානයක් හා දැනෙන දියුණුවක් සහිත සමාජ ක්රමයක් ගොඩනැඟීමේ සමාජ පරිවර්තනයක් කිරීම ජාතික ජන බලවේගයේ බලාපොරොත්තුව බව ජවිපෙ මධ්යම කාරක සභික සමන්ත විද්යාරත්න මහතා පවසයි.
ඒ මහතා ඒ බව ප්රකාශ කළේ ජාතික ජන බලවේගයේ බදුල්ල දිස්ත්රික් කාර්යාලය විවෘත කිරීමේ අවස්ථාවට පෙරේදා (18දා) එක්වෙමිනි.
එහිදී අදහස් පළ කළ ඒ මහතා මෙසේද පැවැසීය.
ඔබත් එක්ක අපි දිගින් දිගටම කතා කරමින් ඉන්නවා. අපේ ජීවිත කාලයේ මුහුණ දීපු දරුණුම අර්බුදයට තමයි අද අපි මුහුණ දීලා ඉන්නේ.
ලෝකයේ සාකච්ඡා කරනවා රටකට පැමිණිය හැකි ප්රධාන අර්බුද තුනක්.
සමාජ අර්බුද එනවා. දේශපාලන අර්බුද එනවා. ආර්ථික අර්බුද එනවා. ඕවා අපි ඉතිහාසයේ දැක්කේ එක පාරට එනවා නෙවෙයි. දැන් අපේ රට ගත්තත් යම් යම් මොහොතවල්වල ආර්ථික, සමාජ හා දේශපාලන අර්බුද ඇවිත් තියෙනවා. හැබැයි අප මේ ගත කරමින් ඉන්නේ එම අවස්ථාවන් තුනම එකවර පැමිණි වේලාවක.
මේ දැවැන්ත දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජ අර්බුදයක් ඇති වූයේ මොන ගර්භාශයකද?
ඇත්තටම ගත්තොත් 1948 ඉඳන් නිදහස ලබා වසර 74ක් පිරෙනවා. මේ දරුණු අසාධ්ය තත්ත්වයට රට පත් වුණේ අද ඊයේ නෙවෙයි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ කාලයේ විතරක් කියන්න බෑ. මේ අසනීපය 1948 ඉඳන්ම තිබුණා. ඒක එක එක ආණ්ඩු වැඩි දියුණු කරලා අසාධ්ය තත්ත්වයට පත් කරපු පාලකයෝ තමයි මෛත්රිලා, ගෝඨාභයලා. දැන් රනිල් රාජපක්ෂලා එක් වෙලා. දැන් අසාධ්ය ලෙඩෙක් බඳු රටක් තමයි ඔබට අපට උරුම වෙලා තියෙන්නේ.
මෙන්න මේ අර්බුද නිර්මාණය කළ ගර්භාශ තමයි එක්සත් ජාතික පක්ෂ ගර්භාශය. නැත්නම් ශ්රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ ගර්භාශයේ තමයි මේක බිහිවුණේ. එහෙමත් නැත්නම් පොදුජන පෙරමුණ ගර්භාශ තුළ. දැන් ඒ හන්දා ඔය දේශපාලනය ගබ්සා කරන්න ඕනි. ඔය දේශපාලනය ඉවත් කරන්න ඕනි. අන්න ඒකට නැවුම් දේශපාලනයක් අවශ්යයි.
නව සමාජ පිබිදීමක් කරන්න අරගලය විසින් ඉල්ලපු සිස්ටම් චේන්ජ් එකක්, ක්රමයේ වෙනසක් අවශ්ය වෙලා තියෙනවා. අන්න ඒ අවශ්යතාව සම්පූර්ණ කරන්න තමයි මේ රටේ විවිධ ප්රගතිශීලී කණ්ඩායම්, වාමාංශික පක්ෂ, එක්කහු කරලා දැවැන්ත දේශපාලන ව්යාපාරයක් හැටියට ජාතික ජන බලවේගය ගොඩනඟලා තියෙන්නේ.
ඔබලා දන්නවා මේ අර්බුදයෙන් රට මුදා ගැනීම සඳහා සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න ඕනි කියලා. දැන් කාලෙක ඉඳන් සාකච්ඡාවක් තියෙනවා. සමහරුන් හිතනවා එවන් සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවකින් මෙම ප්රශ්නය විස¼දාගන්න පුළුවන් කියලා. ඒ වගේම මේ රනිල් රාජපක්ෂ වටා රාජපක්ෂලාගේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ, සජිත් පිලේ කට්ටිය එක්කහු වුණාම සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හැදෙනවා කියලා. ඒ හැදෙන්නේ සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් නෙවෙයි. සර්ව චෞරයන්ගේ ආණ්ඩුවක්.
ජාතික ජන බලවේගය කියලා කියන්නේ ඔය අල්ලස්වලට ගත්ත, සල්ලිවලට, තනතුරුවලට ගත්ත ඇමැතිකම් දීලා හදා ගන්න ආණ්ඩුවක් වගේ නෙවෙයි. මේ වෙනකොට එක්සත් ජාතික පක්ෂයට, සජිත් පිලට, රාජපක්ෂලාට ඡන්දය දීපු ජනතාව ජාතික ජන බලවේගය සමඟ එකතු වෙනවා.
ඒක සර්වපාක්ෂික එකතුවක්. මේ රටේ සියලුම පක්ෂ නියෝජනය කළ ජනතාව ඒ ඒ පක්ෂ අතහැරලා දැන් මේ රට ගොඩනඟා ගන්න පුළුවන්, සැබෑ වෙනසක් කරන්න පුළුවන් දේශපාලන ව්යාපාරය හැටියට ජාතික ජන බලවේගය තෝරා ගනිමින් සිටිනවා. අන්න ඒ එකතුවෙන් හදා ගන්නා බලයකින් තමයි මේ රට ගොඩනඟන්න පුළුවන් වෙන්නේ.
රනිල් එනකොට සමහරුන් විශ්වාස කළා රනිල්ට මේක ගොඩ දාන්න පුළුවන් කියලා. රනිල්ගේ ඉතිහාසය අමතක කළා. එයාට දැන් අවුරුදු 74ක්, 74න් 45ක් හිටියේ පාර්ලිමේන්තුවෙ. ඒ හතළිස් පහෙන් හය වාරයක් අගමැති, වැඩි වාරයක් ඇමැති, තව කාලයක් විපක්ෂ නායක එහෙම ඉඳලත් එයාට හදන්න බැරි වුණ රටක් එයා කොහොමද ගොඩ දාන්නේ යැයිද ඒ මහතා පැවැසීය.
ඒ නිසා අපි මේ වනවිට බදුල්ල දිස්ත්රික්කය පුරා අෑත ගම්වල කොට්ඨාස සභා නමින් අපි සමිතියක් නිර්මාණය කරමින් ඉන්නවා. ලබන වසරේ මුල් කාර්තුව වනවිට බදුල්ල දිස්ත්රික්කයම ආවරණය වන පරිදි දැවැන්ත බලවේගයක් ගොඩනඟනවා.
ඒ සඳහා ඔබටත් අපටත් මේ වෙලාවේ විශාල කාර්යභාරයක් පැවැරිලා තිබෙනවා. 2022 වර්ෂයේ වුණාට දැන් රට තියෙන්නේ 1920 වගේ අෑතකට ගිය රටක්. සියලුම අංශවලින් පස්සට ගිහිල්ලා. රටේ ආගම් වාදය, ජාතිවාදය අවුස්සලා. ජාතික සමඟියත් පස්සට දාලා. අපි ජීවත් වන මේ රට ඉස්සරහට ගේන්න නම් ඔබට අපට සුවිශාල කාර්යභාරයක් කරන්න වෙලා තියෙනවා. අන්න ඒ සඳහා අපි කවුරුත් කටයුතු කළ යුතුව තිබෙනවා.
බදුල්ල _ නිශාන්ත අබේගුණවර්ධන (මව්බිම)
