By Harini Amarasuriya Milton Friedman, the American economist, who was responsible for influencing Governments around the world to adopt neo-liberal economic policies, in the preface to his book Capitalism and Freedom (1982) wrote: “Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on […]
By Harini Amarasuriya
Milton Friedman, the American economist, who was responsible for influencing Governments around the world to adopt neo-liberal economic policies, in the preface to his book Capitalism and Freedom (1982) wrote: “Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around.”
He wrote this in the context where the economic crises of the 1970s paved the way for a drastic reshaping of economic policies in the world and of society in general, led by Margaret Thatcher in the UK and Ronald Reagan in the USA. This turn in economic policy has been described as the ‘neo-liberal turn’ in society.
Almost 40 years after Friedman’s book, we are in the midst of another global crisis – one that has the potential to bring about ‘real change’, albeit quite different to the changes promoted by Friedman in the 1980s.
Indeed, it is ironic that at this moment, when all over the world, there are many signs that the neo-liberal era is ending, to be use a quote from the guru of neo-liberal economics himself, to remind ourselves that “nothing remains unchanged”.
This is particularly ironic, because one of the most distinctive characteristics of neoliberalism was its sense of inevitability. Its proponents simply did not consider the possibility of any alternative way of thinking or of organising society and the economy. The ideological and political basis of neo-liberalism was made invisible, so much so, that in our universities and schools we teach neo-liberal economics, as simply ‘economics’ – not as one school of thought among a plurality of perspectives.
Today, as lives all over the world have been disrupted by the power of a tiny virus, we are forced to question some of the key assumptions on which our societies have been organised. For instance, we have been taught that searching for job security is a sign of ‘risk averseness’, lack of ‘entrepreneurial thinking’ or worse still, lack of drive and initiative. Yet, during these past several months, we have learned how precious job security is and that very few in our society can actually afford to take risks.
We are experiencing the repercussions of weak public services (especially health and education) and that the absence of competent leaders and Governments can influence the death rate during an epidemic. We can see that at times of crisis, rather than the executives, hedge fund managers and captains of industry, society needs teachers, doctors, nurses, delivery persons, farmers, garbage collectors and thousands of others doing the day-to-day, mundane, behind the scenes work of keeping our society going.
The highest paid in our society do not appear on a list of essential workers. We have also begun to appreciate the value of books, films and music as we look for ways to keep ourselves entertained while isolated in our homes. We are beginning to understand that despite orthodox economists telling us that humans are by instinct selfish and motivated only by self-interest and competition, that in times of crisis – we need others, we need to feel and express solidarity and support and that we thrive when we can cooperate with each other.
That some of the best things in life cannot be valued in money terms or its worth in the market place. It is unfortunate, that while Governments around the world are passing legislation to increase spending on public services such as health and education, when there are discussions about basic incomes and wealth taxes, our Government is rushing through Bills to provide even more benefits and advantages to a privileged few. The recent ‘Finance Bill’ passed in Parliament was a case in point.
This Bill basically allows those who did not declare their assets and wealth so that they could cheat on paying taxes and instead invested their wealth in foreign accounts, to use their money for investments within Sri Lanka. So, rather than being called to account for cheating the system and depriving the country of much needed revenue, they are being rewarded.
As a member of the Committee on Public Accounts (COPA) in Parliament, I was shocked to learn about the number of tax defaulters in this country – and to see how some of the top companies in Sri Lanka owe millions to the Government in taxes. These are only those who actually declare their profits and earnings.
It is an open secret that there is much more wealth in offshore tax havens. That much of the money that is siphoned off overseas, is money earned through illegal means – including massive levels of Government corruption – means that the country is cheated twice: first through the illegal earnings and then tax avoidance.
This Act now will reward such people by ‘legally’ allowing them to default on payment of taxes. Let us also remember that this same Government has ignored the pleas of thousands of rural women who are trapped in micro-finance debts – the same debts that during elections, various politicians promised to abolish.
None of those politicians (who are now in power) are willing to even talk with these women. To hear our economic pundits, hold forth piously about not encouraging ‘dependency’ and teaching fiscal discipline to rural women living on the edge of poverty, while endorsing tax amnesties for the wealthy, is sickening to say the least.
It is at times such as this that citizens need to be aware, mobilised and organised as never before. Rumblings of radical change can be heard from throughout the world.
Even the IMF has been forced to concede that austerity policies that disproportionately affect the vulnerable in a society and growth without equality or rather growth in the face of growing inequality is not a desirable economic state to be in. More than any economic theory though, the realities of climate change are forcing us to rethink our patterns of consumption and the need to plan and invest in sustainable futures.
Unfortunately, our political leaders and opinion-makers seem to be truly out of step with the changes that are taking place in the rest of the world. This is all the more reason for citizens to lead the way – because the changes that are on the way – and make no mistake – they ARE on the way, are not in the interest of those currently in power.
So, it will be up to the citizens of this country, the vast majority of us who are NOT benefitting from the current status-quo and in fact stand to lose substantially if things continue the way they are, to stand up and demand that we count.
නීතිඥ සුනිල් වටගල මහතා “රට තුළ වගේම ජාත්යන්තරවත් විශාල ආන්දෝලනයකට තුඩු දෙන සිදුවීම් කිහිපයක් මැගසින් බන්ධනාගාරයේ සහ අනුරාධපුර බන්ධනාගාරයේ ලොහාන් රත්වත්තේ රාජ්ය ඇමතිවරයා විසින් සිදු කර තිබෙනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් බන්ධනාගාර රාජ්ය ඇමතිවරයා ඉල්ලා අස්වී තිබෙනවා. ජාතික ජන බලවේගයේ නීතිඥවරුන් ලෙස අපි මෙම ඉල්ලා අස්වීම කිසිසේත්ම ප්රමාණවත් නැති බව අවධාරණය කරනවා. බන්ධනාගාරයක් පාලනය වෙන්නේ ඊට අදාළ […]
“රට තුළ වගේම ජාත්යන්තරවත් විශාල ආන්දෝලනයකට තුඩු දෙන සිදුවීම් කිහිපයක් මැගසින් බන්ධනාගාරයේ සහ අනුරාධපුර බන්ධනාගාරයේ ලොහාන් රත්වත්තේ රාජ්ය ඇමතිවරයා විසින් සිදු කර තිබෙනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් බන්ධනාගාර රාජ්ය ඇමතිවරයා ඉල්ලා අස්වී තිබෙනවා. ජාතික ජන බලවේගයේ නීතිඥවරුන් ලෙස අපි මෙම ඉල්ලා අස්වීම කිසිසේත්ම ප්රමාණවත් නැති බව අවධාරණය කරනවා. බන්ධනාගාරයක් පාලනය වෙන්නේ ඊට අදාළ පනත සහ ඒ යටතේ පවතින රීති සහ රෙගුලාසිවලින්. ලොහාන් රත්වත්තේගේ ක්රියා කලාපය බන්ධනාගාර පනත සහ ඒ යටතේ පවතින රීති සහ රෙගුලාසි සම්පූර්ණයෙන්ම උල්ලංඝනය කිරීමක්. බීමතින් බන්ධනාගාර ඇතුළට නියමිත වේලාවට පිටින් ගොස් තිබෙනවා. ඒ වගේම පෙම්වතියද කැටුව යාම හෝ යාමට තැත්කර තිබෙනවා. නමුත් විශේෂයෙන් අවධානය යොමුවිය යුත්තේ අනුරාධපුර බන්ධනාගාරයේදී අධිකරණ භාරයේ සිටින රැඳවියන් දණ ගස්වා තමන්ගේ පිස්තෝලය එල්ල කර මරණීය තර්ජනය කිරීමේ සිදුවීමටයි.
මේක බරපතළ සිද්ධියක්. බන්ධනාගාර පනත, දණ්ඩ නීති සංග්රහය, ගිනි අවි පනත සහ අපරාධ නඩු විධිවිධාන පනත ඇතුළු සැලකිය යුතු අණ පනත් ගණනාවක් උල්ලංඝනය කිරීමක්. ජාත්යන්තර නීතිය සම්බන්ධයෙන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සලය පවා මේ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් අත පොවා තිබෙනවා. 1990 දෙසැම්බර් 14වැනිදා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයෙන් සම්මත කරන ලද 45/111 දරන සිරකරුවන් ආරක්ෂා කිරීමේ මූලික ප්රතිපත්තිවලට මෙය සපුරා පටහැණි බව අවධාරණය කර තිබෙනවා. මැන්ඩෙලා ප්රතිපත්ති අනුව ශ්රී ලංකාවේ සිරකරුවන්ට ආරක්ෂාව ලබාදිය යුතුයි. නමුත් මෙම සිදුවීමෙන් දේශීය නීතිය සහ ජාත්යන්තර නීතිය උල්ලංඝනය කර තිබෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුව පැත්තෙන් රාජ්ය අමාත්යධුරය ඉවත් කළ බව කියනවා. මෙයට විරුද්ධව විශාල උද්ඝා්ෂණයක් පැන නැගීම හමුවේ ආණ්ඩුව ගත්තා යැයි කියන මේ ක්රියාමාර්ගය ජනතාව නොමග යැවීමක්. අපරාධ නීති සිද්ධාන්ත අනුව සිදුවන වැරදි සමථ කරන්න බැහැ. මේ අපරාධය සිද්ධ වෙන්නේ රජයට එරෙහිවයි. නමුත් අපේ රටේ අපරාධ නීතියට අදාළ ක්රියාවලදී තනතුරෙන් පහ කිරීම හෝ සොරකම් කරන ලද දේපොළ ගෙනත් දීමේ පූර්වාදර්ශයක් ක්රියාත්මක වෙනවා. ලොහාන් රත්වත්තේ රාජ්ය ඇමතිවරයාගේ ඒ සිද්ධියට අදාළ පට්ටම විතරක් ගලවලා. මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ ආයතනයට අදාළ රාජ්ය ඇමතිධුරයේ ඔහු අදටත් සිටිනවා.
සතොස සභාපති රු. බිලියන 15කට වැඩිය භාණ්ඩාගාරයේ මුදල් වංචා කළ බව හෙළි වූවාට පසුව නිවාස සංවර්ධන අධිකාරියේ සභාපති බවට පත්කළා. අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් මහා භාණ්ඩාගාරයේ මුදල් ග්රීසියේ බැඳුම්කරවල යෙදවූ තැනැත්තායි. ඔහු යළිත් මහ බැංකු අධිපති බවට පත්කළා. මිනී මැරුමක් සම්බන්ධයෙන් වැරදිකරු වූ චොකා මල්ලි ප්රාදේශීය සංවර්ධන කමිටුවේ සභාපති හැටියට වාඩි වෙනවා. ශ්රේෂ්ඨාධිකරණයේ පංච පුද්ගල විනිසුරුවරුන් පවා අනුමත කළ මිනී මැරුමකට අදාළ පුද්ගලයා ජනාධිපති සමාවෙන් නිදහස් කර නිවාස සංවර්ධන අධිකාරියේ සභාපති බවට පත්කරනවා. තමන්ගේ දෙමාපියන්ගේ සොහොන් කොත් මහජන මුදලින් හැදූ බවට චෝදනා ඉදිරිපත් වූ පුද්ගලයා ජනාධිපති වී ඉන්නවා. මල්වානේ ඉඩමක් අරගෙන මහජන මුදලින් ඉදිකිරීම් සිදුකර අද වෙනකොට අයිතිකාරයෙක් නැති ඉඩමක් බවට පත්කර තිබෙනවා. ඔහු අද මුදල් ඇමති. රටක් හිනස්සන, ලෝකයක් හිනස්සන ක්රියා කලාපයන් සිදුවුණේ මේ ආකාරයෙනුයි.
අධිකරණ භාරයේ ඉන්න රැඳවියෙකුගේ ඔළුවට ගිනි අවියක් තියලා දණ ගස්වා තර්ජනය කිරීම බරපතළ සිද්ධියක්. බන්ධනාගාර ඇමති ඇතුළට පිස්තෝලය අරන් ගියේ කොහොමද? අපරාධ නීතිය යටතට ගැනෙන අණ පනත් රාශියක් උල්ලංඝනය කර ඔහු අදටත් නිවි සැනසිල්ලේ ගැවසෙනවා. සාමාන්ය ජනතාවට බලපාන නීතිය බන්ධනාගාර රාජ්ය ඇමතිවරයාට බලපාන්නේ නැත්තේ ඇයි? ගුරු වැටුප් අරගලවලට සහභාගී වූ ගුරුවරුන් අත්අඩංගුවට ගත්තාම නීතිඥවරුන්ට පවා බලන්න අවසර දුන්නේ නැහැ. බන්ධනාගාර නීතිය අනුව මන්ත්රීවරයෙකුට හෝ රැඳවියෙකු බැලිය හැක්කේ උදේ 5.30 සහ සවස 5.30 අතර. නමුත් ඇමතිවරයා රාත්රියේ බන්ධනාගාරයට කඩා පැනලා. ඇතැම් රාජ්ය නිලධාරීන් පවා මේවාට හවුල්. මෙවැනි සිද්ධියක් නොවූ බව බන්ධනාගාර කොමසාරිස් කියනකොට බන්ධනාගාර රාජ්ය ඇමතිවරයා ඉල්ලා අස්වෙනවා. මේ දෙකෙන් ඇත්ත මොකක්ද? අපි අවධාරණය කරන්නේ ආණ්ඩුව මේ තත්වයන් සෙල්ලමකට ගන්න එපා කියලයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව රැස්වී සිටින වෙලාවක පවා මේ ආකාරයෙන් ක්රියා කිරීම සෙල්ලමක් නෙවෙයි. “
නීතියේ ආධිපත්යය තුළ තිබෙන ප්රධාන කාරණය වන්නේ සෑම පුරවැසියෙක්ම නීතියේ බලයට අවනත විය යුතු බවයි. මේ නිසා රටේ සෑම පුද්ගලයෙකුටම නීතිය ක්රියාත්මක වෙන්න ඕනෑ. ඒ තුළින් සෑම පුද්ගලයෙකුගේම නිදහස, රැකවරණය ආරක්ෂා වෙනවා. ඒ ගැන හැඟීමක් සෑම පුද්ගලයෙකුටම ඇති වෙනවා. යම් චෝදනාවක් එල්ල වුවහොත් සාධාරණ නඩු විභාගයකට මුහුණ දී සාධාරණය ඉෂ්ට වන බව ඔවුන්ට තහවුරු වෙන්නේ මේ තුළිනුයි. නමුත් විධායකයට අයිති පුද්ගලයෙක් නීතිය තමන්ගේ අතට ගත්තාම නීතිය කෙරෙහි තිබෙන විශ්වාසය බිඳ වැටෙනවා. හෙට තව කැබිනට් ඇමතිවරයෙක් පාරේදී කාට හරි වෙඩි තියන්න හැදුවොත් මොකද වෙන්නේ? නිතියේ බිඳවැටීමෙන් සිදුවෙන්නේ මේ තත්වයන්. මෙය නවතින්නේ අරාජිකත්වයෙන්. මිනිස්සු නිතිය අනුගමනය කිරීම ප්රතික්ෂේප කරන්න පුළුවන්. එය ඉතාමත් භයානක තත්වයක්. මෙවැනි සිදුවීම් එකක් දෙකක් නෙවෙයි තියෙන්නේ. මෙහි අවසානය මහජනතාවගේ පැත්තෙන් නීතිය ගැන විශ්වාසය බිඳ වැටීමයි.
අපරාධ නීතිය හරියට ක්රියාත්මක නොවීම පැහැදිලිවම පේන්න තියෙනවා. ලංකාවේ ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය දක්වා සාධාරණය ඉටුකරගන්න යන්න පුළුවන්. නමුත් තමන්ගේ බලය පාවිච්චි කර ශ්රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දු පවා වෙනස් කළාම අපරාධ නීතියේ පදනම බිඳ වැටෙනවා. මේ නීතියේ පදනම අහිංසක පුරවැසියාගේ ආරක්ෂාවයි. එය මේ ආකාරයට බිඳ වැටුණාම ඕනෑම රටක ඉතාම නරක තත්වයක් ඇති වෙනවා. මේ නිසා මේ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් අපරාධ නීතිය හරියට ක්රියාත්මක කළ යුතුයි. ලොහාන් රත්වත්තේ සම්බන්ධ සිද්ධිය දේශපාලන දාම් ලෑල්ලේ ඉත්තෝ එහාට මෙහාට ඇදලා ගොඩගන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. ඉතා බැරෑරුම් තත්වයක්. මහජනතාවගේ නිදහස, ප්රජාතන්ත්රවාදය, නීතියේ ආධිපත්යය ගැන බරපතළ අවදානමක සංකේතාත්මක තත්වයක් මේ තුළ තිබෙනවා.
20වැනි සංශෝධනය ගෙනත් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල වැඩි කිරීම තුළ නීතියේ සමානාත්මතාවය ක්රියාත්මක නොවන බව විවෘතව ප්රකාශ කළා නම් අපිට හිත හදාගෙන ඉන්න පුළුවන්. නීතිඥවරුන් වශයෙන් නොව සාමාන්ය පුරවැසියන් වශයෙන් හිතුවත් මේ ආකාරයට සෘජු ප්රකාශනයක් කරනවා නම් අපිට ඒ අනුව ක්රියා කරන්න පුළුවන්. බන්ධනාගාරයට කඩා පැනීමේ සිද්ධියට අදාළ පුද්ගලයා ඇමතිවරයෙක් හැටියට හඳුන්වන්නවත් මම කැමති නැහැ. මේ පුද්ගලයාගේ ඉතිහාසයේ කල්ක්රියාව ගත්තත් මේකම තමයි. පොලීසිය, අධිකරණය, බන්ධනාගාරය යන සියල්ලම එකට බැඳී තිබෙන ආයතනයි. වැරදිකරුවෙකු සම්බන්ධයෙන් හෝ නිවැරදිකරුවෙකු සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයෙන් තීන්දුවක් ලැබීම යුක්තිය ඉෂ්ට වුණ ආකාරයට සමාජය පිළිගන්නවා. සමහර දේවල් ඒ විදිහටම නැහැ.
මේ පුද්ගලයන් ඉතිහාසයේ කළ දේවල් නැවත නොකරනවා කියන්න සාධක නැහැ. මේ පුද්ගලයාට දණ්ඩ නීති සංග්රහයේ බාගයකට විතර අදාළ චෝදනා ඉතිහාසයේ තිබුණා. ඒ සම්බන්ධයෙන් නඩු විභාග තිබුණා. ආණ්ඩුව කියන මට්ටමෙන් විද්යාත්මකව ලබාදුන් එකම ඇමතිකම මේක තමයි. බන්ධනාගාර ඇතුළේ මේ පුද්ගලයා හිටියා. ඒ නිසා ඔහුට ඒ ගැන සියලුම අවබෝධය තිබෙනවා. විද්යාත්මක හොඳම ඇමතිකම ගත්ත පුද්ගලයත් හැසිරෙන්නේ මේ විදිහට නම් අනිත් අය ගැන කතා කළයුතු නැහැ. රටක් වශයෙන් ගත්තොත් මේ තත්වයන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කොමිසම වැනි ආයතන හමුවේ අතිශය අහිතකර තත්වයක් ඇති කරනවා. ඔවුන් මේ රටට පනවන යම් සීමා කිරීම්, සම්බාධක බලපාන්නේ ජනාධිපතිවරයාට හෝ ඇමතිවරුන්ට නෙවෙයි, මේ රටේ ජනතාවටයි. මෙහි බැරෑරුම්කම සාමාන්ය ජනතාවට දැනෙන්න ඕනෑ. පුද්ගලයන් වශයෙන් ඉදිරිපත් වී මේ තත්වයන් හෙළා දකින්න ඕනෑ.
මෙතන නිශ්චිත කරුණු 2ක් තිබෙනවා. රාජ්ය ඇමතිවරයා අවසර නැති වෙලාවක බන්ධනාගාරයට යාම, සහ එහි නිලධාරීන්ගේ හැසිරීම වශයෙන්. අදාළ ඇමතිවරයාට බන්ධනාගාරයක් නිරීක්ෂණය කිරීමේ හැකියාව තිබෙනවා. නමුත් ඔහු එහෙම ගිහින් හැසිරුණු ආකාරය වාර්තාවල සඳහන් වෙනවා. ඔහුගේ පුද්ගලික ගිනි අවිය බන්ධනාගාරය තුළට ගෙනගොස් තිබෙනවා. පසුගිය කාලයේ බන්ධනාගාරවල ආරක්ෂක විධිවිධාන තර කිරීමෙන් තම සේවාදායකයන් බලන්න යන නීතිඥවරුන්ගේ සපත්තු, බෙල්ට් පවා ගලවා ශරීර පරීක්ෂා කළා. පෑන් පවා පරීක්ෂා කළා. මේ සම්බන්ධයෙන් නීතිඥ සංගමයටත් මැදිහත් වෙන්න වුණා. මේ තරම් ආරක්ෂක විධිවිධාන ක්රියාත්මක වෙද්දී ගිනිඅවියක් රැගෙන යන්න අවසර කොහෙන්ද?
ඇමතිවරයාට බන්ධනාගාරය පරීක්ෂා කරන්න පුළුවන්. අවශ්ය නම් රැඳවියන් එක්ක කතා කරන්නත් පුළුවන්. අතීතයේ ඩග්ලස් දේවානන්ද ඇමතිවරයා බන්ධනාගාර පරීක්ෂා කරන්න ගිහින් ඔහුට බරපතළ තත්වයකට මුහුණ දෙන්න සිදුවුණා. මෙතැනදී බන්ධනාගාරයේ රඳවා සිටින රැඳවියන් එළියට ගෙන පිස්තෝලයක් තබා තර්ජනය කිරීම ඇමතිවරයාගේ විෂය පථයට අදාළ වෙන්නේ නැහැ. මෙතන අයුතු ඇතුල්වීම, සාපරාධී බලහත්කාරය, මරණීය තර්ජන එල්ල කිරීම, නිලධාරින්ගේ රාජකාරියට බාධා කිරීම සහ නීතිවිරෝධී රැස්වීම යන දණ්ඩ නිති සංග්රහය යටතේ වැරදි රාශියක් සිදුකර තිබෙනවා. සිරකරු අයිතීන් සම්බන්ධ ප්රඥප්තියේ විධිවිධාන උල්ලංඝනය කර තිබෙනවා. අධිකරණ නියෝගයකින් බන්ධනාගාර ගත කරන පුද්ගලයෙක් සම්බන්ධයෙන් මහේස්ත්රාත්වරයෙක් හෝ වෙනත් විනිශ්චයකාරවරයෙක් නිශ්චිත උපදෙස් මාලාවක්, විධානයක් බන්ධනාගාර අධිකාරියට දෙනවා. මෙයට කියන්නේ අධිකරණ භාරය කියලා. ඔහුගේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් අධිකරණය, රජය වගකියන්න ඕනෑ.
මේ වින්දිතයන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන විශ්වාසය සහ මූලික අයිතිවාසිකම් බිඳ වැටිලා තිබෙනවා. මෙය සුළුපටු වරදක් නෙවෙයි. ඇමතිවරයෙකුට ගිහින් පිස්තෝලය පෙන්වලා මිනිස්සුන් එළියට ඇදලා ගන්න පුළුවන් නම් මේක අප්රිකාවේ වගේ තත්වයක්. රුවන්ඩාව, සුඩානය වගේ අප්රිකානු රටක් නෙවෙයි මේක. ආසියාවේ පැරණිතම ප්රජාතන්ත්රවාදී රාජ්යයක්. යුද හමුදා පාලනයක් තිබෙන රටක් නෙවෙයි මේක. ඒ නිසා මේක අප්රිකානු රටක් බවට පත්කරන්න එපා. බන්ධනාගාරයේ ඉන්න මනුස්සයෙකුට පවා අයිතිවාසිකම් තියෙනවා. මේවා බිඳ දාන්න එපා. ආණ්ඩුව මේ සම්බන්ධයෙන් නිසි ක්රියාමාර්ගයක් ගන්න ඕනෑ. මේ රටට සම්බාධක පැනවුවහොත් මේ ඉන්න එක පාලකයෙක්වත් එයින් පීඩා විඳින්නේ නැහැ. ආර්ථික හෝ වෙනත් ඕනෑම සම්බාධකයකින් පීඩාවට පත් වෙන්නේ මේ රටේ සාමාන්ය ජනතාව. මේ සියලු දෙනාටම ඒ ගොල්ලන්ගේ මව් රටවලට යන්න පුළුවන්. එහෙම යන්න සල්ලිත් තියෙනවා. අපි කාටවත් ඒක කරන්න බැහැ. ඒ නිසා මේ රටේ පැවැත්ම වෙනුවෙන්, රාජ්යය වෙනුවෙන් තමන්ගේ වගකීම් ඉටුකරන බව ආණ්ඩුව ජනතාවට පෙන්වන්න ඕනෑ.
අනෙක් පැත්තෙන් බන්ධනාගාර කොමසාරිස් ජනරාල් තුෂාර උපුල්දෙනියගේ ක්රියා කලාපය ගැන සලකා බලන්න ඕනෑ. ඇමතිතුමා ඇවිත් සිරකරුවන් සමග සාකච්ඡා කර ගිය බවයි ඔහු කියා තිබෙන්නේ. රාජ්ය සේවකයෙකුගේ මූලික වගකීම ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව ආරක්ෂා කිරීමයි. ඔහු ඒ වෙනුවෙන් දිව්රුම් දී තිබෙනවා. රාජ්ය නිලධාරීන් පාලනය වන රීති සම්ප්රදායකින් බැඳිලා ඉන්නවා. මේ සියල්ල තියාගෙනත් ඔහු කර තිබෙන්නේ තමන්ගේ අමාත්යවරයා ආරක්ෂා කරන්න ප්රකාශයක් කිරීමයි. රාජ්ය නිලධාරීන් දේශපාලකයෙක් ආරක්ෂා කරන්න බැඳීලා නැහැ. දේශපාලකයන්ගේ වැරදි තීන්දු ප්රතික්ෂේප කළ කීර්තිමත් රාජ්ය නිලධාරීන් මේ රටේ සිට තිබෙනවා. වී අලෙවි මණ්ඩලයේ සභාපතිවරයා ඉල්ලා අස්වුණේ ඉහළින් එන සමහර තීරණවලට එකඟ වෙන්න බැහැ කියලා. රාජ්ය නිලධාරීන්ට කොන්දක් තියෙන්න ඕනෑ. ඔහු වගකියන්න ඕනෑ මේ රටේ ජනතාවටයි. උපුල්දෙනිය මහත්මයත් ඔය තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්වෙන්න ඕනෑ. රාජ්ය සේවා කොමිෂන් සභාව ඔහුට විරුද්ධව වෙනම විනය පරීක්ෂණයක් පවත්වන්න ඕනැ.
ඔහු පොදු දේපොළ භාවිතා කර තිබෙනවා නම් එසේ කර තිබෙන්නේ රාජකාරී කටයුත්තකට නෙවෙයි. තමන්ගේ මිත්රයන්ගේ විනෝදය සඳහා. මෙතනදී අපි බලන්නේ ඔහු ගිය වාහනය නෙවෙයි, ඔහුගේ හැසිරීමයි. ඒ හැසිරීම නීති විරෝධීයි. එයට දඬුවම් කළ යුතුයි කියන ස්ථාවරයේ අපි ඉන්නවා. ඇමතිවරයාට බීමත්ව ජනතාවගේ මානව හිමිකම් බයිට් එකට ගැනීමේ අයිතියක් නැහැ. මිනිස්සුන්ට හිරිහැර කරලා, වින්දනයක් ලැබීම මානසික රෝග. මේ රාජ්ය ඇමතිවරයා සිදුකළ ක්රියාකලාපයේ බරපතළකම තිබෙන්නේ අතීතයේ මේ ආණ්ඩුවේ තිබෙන ක්රියාමාර්ගත් එක්කයි. මහර ඝාතනය, වැලිකඩ සිර ගෙදර ඝාතනය කියන සියල්ල මගින් අපේ රටේ මානව හිමිකම් ගැන ජාත්යන්තරව ප්රශ්න කෙරෙනවා. මේ රටට ඇඟිලි ගහලා සම්බාධක පනවන්න පසුබිම හදලා දෙන්නේ මේ ආණ්ඩුවමයි. හිජාස් හිස්බුල්ලා නඩු විභාගයකින් තොරව මාස 16ක් අත්අඩංගුවේ ඉන්නවා. නඩු අහලා, වැරදිකාරයා වෙනවා නම් හිරේ දැමීම ගැන අපිට ප්රශ්නයක් නැහැ. කවියෝ පවා මේ විදිහට සිරගත කරගෙන ඉන්නවා.
ගඟෙන් එතෙර වෙන්න වියතුන්ව පාවිච්චි කළා. අද ඔවුන්ව විසි කර දාලා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයා බලයට ගේන්න වැඩ කළ වියතුන් අද හැංගෙමින් ඉන්නේ. ඒ නිසා අද මේ රට පාලනය වෙන්නේ සංවිධානාත්මක හොර කල්ලියකින්. අපේ රටේ ආර්ථිකය, සමාජ සංස්කෘතික ජීවිතය, යන සියල්ල පාලනය වෙන්නේ මේ කල්ලියෙන්. සිද්ධියේ බරපතළකම අනුව අවුරුදු 1 සිට 6 දක්වා පමණ කාලයක් දඩුවම් ලැබිය යුතු වැරදි මෙතන සිදුකර තිබිය හැකියි. එය හරියටම කියන්න බැරි තාම කිසිදු පරීක්ෂණයක් සිදුකර නැති නිසයි. මේ සිද්ධියත් එක්ක මොහුගේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රීධුරයත් ඉවත් කරන්න කියලා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයාට බල කරන්න ඕනැ. මාංචු වැටෙන්න ඕනෑ අත්වල සමහර ස්වාමින් වහන්සේලා පිරිත් නූල් ගැට ගහපුවාම මෙහෙම ප්රශ්න මතු වෙනවා. ඔහු සමග හිටපු කාන්තාවටත් එකම නීතිය බලපාන්න ඕනැ. තාමත් පොලිසිය මේ ගැන විමර්ශන පටන් ගෙන නැහැ. පහන්තුඩුවේ සිද්ධියට සම්බන්ධ දෙදෙනා පසුවදා අත්අඩංගුවට ගත්තා. මෙතන තියෙන්නේ ඊට වඩා බරපතළම තත්වයක්. පොලිසිය සහ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව මෙතනට ගිහිල්ලා බන්ධනාගාර නිලධාරීන්ගෙන් බන්ධනාගාර කොමසාරිස්ගෙන් ප්රකාශ සටහන් කරගන්න ඕනෑ. ඒ මූලික තත්වයවත් සිදු නොවීමයි මෙතන තියෙන බරපතළම තත්වය.
මෙම අවස්ථාවට නීිතිඥ නිර්මලා සිරිවර්ධන මහත්මියද සහභාගි වූවාය
පුරවැසියනි දෙමව්පියනි, ගුරු-විදුහල්පති අරගලයට උපරිම සහාය දෙන්න ශ්රී ලංකාවේ මේ වන විට ක්රියාත්මක වන ගුරු සහ විදුහල්පති අරගලය ඉතාම තීව්ර ස්ථානයකට පත් ව ඇත. 1997 සිට 2021 දක්වා වසර 24ක වැටුප් විෂමතා ඉතිහාසය පදනම් වූ අතිශය සාධාරණ අරගලයක් ලෙස මෙය හැඳින්විය හැකිය. ගුරු භුමිකාවේ හරය පිලිබඳ ව හෝ එහි වැදගත්කම මෙන් ම සමාජීය වශයෙන් හිමි […]
පුරවැසියනි දෙමව්පියනි,
ශ්රී ලංකාවේ මේ වන විට ක්රියාත්මක වන ගුරු සහ විදුහල්පති අරගලය ඉතාම තීව්ර ස්ථානයකට පත් ව ඇත. 1997 සිට 2021 දක්වා වසර 24ක වැටුප් විෂමතා ඉතිහාසය පදනම් වූ අතිශය සාධාරණ අරගලයක් ලෙස මෙය හැඳින්විය හැකිය. ගුරු භුමිකාවේ හරය පිලිබඳ ව හෝ එහි වැදගත්කම මෙන් ම සමාජීය වශයෙන් හිමි බලවත් බව ද පිලිබඳ ව අමුතු රචනා ලිවීමට අවශ්ය නැත. රටක තෘප්තිමත් ගුරුපරපුරක් සිටීම දරුවන්ගේ අධ්යාපනයේ සාර්ථකත්වය තීරණය වන බලවත් සාධකයක. ලොව බොහෝ දියුණු රටවල ගුරු වෘත්තියට හිමි වැටුප් තලය ඇතැම් විට දේශපාලනඥයන්ගේ, විනිසුරන්ගේ හෝ ඉංජිනේරුවන්ගේ වැටුපට වඩා ඉහලින් තැබූ අවස්ථා ද සිහි කළ හැකිය. ශිෂ්ටාචාරාමය අගයකින් යුතු ගුරුවරයාගේ භූමිකාව වැටුපක ඉලක්කම්වලට ලඝු කළ නොහැකිය. සත්යයට අවනත ව කල්පනා කළහොත් ලංකාවේ ගුරු වැටුප පවතින්නේ ඉතා ම දරිද්ර තැනකය. එය අවිවාදිත සත්යයකි. මෙම අරගලය මගින් ඔවුන් ඉල්ලන්නේ වැඩි වැටුප් නොව රජය මගින්ම පත්කළ උසස් කොමිසමක් මගින් නිර්දේශ කළ හිමි වැටුප ය. නොගෙවා පැහැර හැරි වැටුපය. ශ්රී ලංකාවේ දෙමාපියන් හා සියලු පුරවැසියන්ගෙන් අප නිශ්චිත ලෙස ඉල්ලා සිටින්නේ තම දරුවාගේ ආදරණීය ගුරුවරයා හුදෙකලා නොකරන ලෙස ය. මේ වන විට අරගලය නිසා අඩාළ වී ඇති අධ්යාපන ගැටලුව විසඳන ලෙස ආණ්ඩුවට බල කරන ලෙසය. ඔබ හා ගුරුවරයා අතර විරසකයක්, අනවබෝධයක් මවා නොමග යැවීමට කරන ජනමාධ්ය උපායන්ට මුලා නොවන ලෙසය. සත්ය ලෙසම මෙය අප රටේ පුරවැසියාගේ ප්රශ්නයකි. ඔබ මේ අරගලය හා එක්ව එය ආරක්ෂා කරමින් ඉතාම ප්රබුද්ධ ලෙස කටයුතු කළ යුතු බව අපගේ වැටහීමයි.
දශක ගණනාවක් මෙරට කර වූ ආණ්ඩු අප රට තීව්ර අගාධයකට යොමුකර ඇත. රටේ ඉරණම පවුල් කීපයක් අතට සහ අසාධාරණ ලෙස හදිසි ධන කුවේරයන් වූ කිහිපදෙනෙක් අතට පවරා ඇත. අතිවිශාල ඇමති මණ්ඩලයක් නිසා ජනිත වූ අතාර්කික වියදම්, බලය හා සුඛය උදෙසා දිනපතා කරන ධන නාශන, ඉතාම සරල ලෙස ද විවෘත ලෙස ද කරන මහා පරිමාන බදු වංචා සහ ගජමිතුරු සත්කාර නිසා අහිමි වන රාජ්ය ආදායම වැනි කරුණු කිහිපයක් කළමනාකරණයෙන් පමණක් වුව ද ගුරු ගැටලුව විසඳීමට අවශ්ය ප්රතිපාදන සොයාගත හැකිය.
දුෂ්කර ම මොහොතක ඔබේ දරුවාගේ ආදරණීය ගුරුභවතා ඔබේ මැදිහත්වීම ඉල්ලා සිටියි. එය කළ හැක්කේ ඔබේ ජීවිත කොල්ල කා ඇති මේ රෙජීමයට මුලා නොවීමෙනි. ගුරුවරයා තනි නොකිරීමෙනි. ගුරුවරුන්ගේ අරගලයට ඔබේ සහාය ලබාදීමෙනි. ජනනියමු කලාකරුවන් වන අපි එය ඔබෙන් ඉල්ලා සිටිමු. ගුරු අරගලයට ජය පතමු.
ජනනියමු මෙහෙයුම් කමිටුව වෙනුවෙන්
ශ්රී දළදා මාලිගාවේ රාජා. පනාමුරේ ඇත් රාජා, ගජබා වන්නම, ඔන්න බබෝ ඇතින්නියා වැනි නැළවිලි ගී විවිධ කාව්ය හා ගීත අලි ඇතුන්ට සම්බන්ධ සංස්කෘතික ගුණාංග හා සත්ය සිදූවීම් මතවූ නිර්මාණයන් ය. සංකෘතිකමය නිර්මානයන් බොහොමයකින් පෙන්වන කරුණ වනූයේ අතීතයේ සිට ශ්රී ලාංකීය සංස්කෘතිය අලින් සමග සමීපව කටයුතු කර ඇති බවයි. වර්තමානයේ දළ පූට්ටුවා, ඇත්දළ, අලි මිනිස් ගැටුම […]
ශ්රී දළදා මාලිගාවේ රාජා. පනාමුරේ ඇත් රාජා, ගජබා වන්නම, ඔන්න බබෝ ඇතින්නියා වැනි නැළවිලි ගී විවිධ කාව්ය හා ගීත අලි ඇතුන්ට සම්බන්ධ සංස්කෘතික ගුණාංග හා සත්ය සිදූවීම් මතවූ නිර්මාණයන් ය. සංකෘතිකමය නිර්මානයන් බොහොමයකින් පෙන්වන කරුණ වනූයේ අතීතයේ සිට ශ්රී ලාංකීය සංස්කෘතිය අලින් සමග සමීපව කටයුතු කර ඇති බවයි. වර්තමානයේ දළ පූට්ටුවා, ඇත්දළ, අලි මිනිස් ගැටුම අපට හුරු අලි සම්බන්ධ නිතර ඇසෙන විවිධවු ප්රවෘතීන්ය.
ශ්රී දළදා මාලිගාවේ රාජාගේ කතාන්දරය යම් ජාතිකත්ව සහජීවයක් පෙන්නුම් කිරීමක් සැඟව ඇත. රාජා ඉපදී ඇත්තේ මඩකලපු දිස්ත්රික්කයේ එරාවුර් ප්රදේශයේ කැලෑවකය. උමාරු ලෙබ්බේ පනික්කාර ප්රමුඛ මුස්ලිම් ජාතිකත්ව කණ්ඩායමක් මෙම ඇත් පැටවා ඇල්ලා 1925 දී ටිකිරි බණ්ඩා මාපිටිය දිසාවේට විකුණා ඇත. ප්රථමයෙන් මෙම ඇත්පැටවාට පනික්කාර් යන නම තැබූ අතර, පනික්කාර් පසුව රාජා විය. පසුව ටිකිරි බණ්ඩා මාපිටිය දිසාවේ විසින් උමාර් ලෙබ්බේ පනික්කාර්ලවා මෙම ඇත් පැටවා මනාව පුරුදු පුහුණු කර දළදා මාලිගාවට පූජා කරන ලදී. 1937 සිට 50 වතාවක් පෙරහැරේ ගමන්කර ඉන් 37 වතාවක් රන්දෝලි පෙරහරේ ශ්රී දළදා කරඬුව වැඩම කරවන ලදී. කිසි දිනෙක කලබලයක් සිදු නොකළ රාජා මංගල ඇතකු ලෙස ලොව ප්රචලිත විය. මෙම හේතුව නිසාවෙන්ම රාජා ජාතික වස්තුවක් ලෙස 1986 නම් කිරීමට ඡාතිවාදයෙන් උන්මත්තකව සිටි ධනපති නායකයන්ට සිදුවිය.
රාජාගේ ශික්ෂණය පුරුදු පුහුණු කළ උමාර් ලෙබ්බේ පනික්කාර් රු: 1000 නෝට්ටුවේ රාජා ළඟින් සිටගෙන සිටින ඡායාරූපයේ දැකිය හැකිය. වර්තමානයේ දළදා කරඬුව වැඳ පුදා ගන්නා උපාසක උපාසිකාවන් රාජාට ද නමස්කාර කරති. නමුත් බොහෝ උපාසක උපාසිකාවන්ට උමාර් ලෙබ්බේ ලා පැවතඑන මුස්ලිම් ඡාතිකත්වය අරහං කිරීමට ධනපති නායකයන්ට හැකියාවක් නිර්මාණය වී ඇත. මහනුවර, දිගන. අම්පාර, බේරුවල දර්ගා නගර වල මෑතකදී සිදුවූ සිද්ධීන් එය කදිම නිදසුන් වේ. මුස්ලිම් අන්තවාදී දේශපාලන කණ්ඩායම් ද මේ පිටුපස ඇතිවාම නොවන බව ද කිවයුතු කරුණකි. පෙර ඉතිහාසයේ ගජබා වන්නම, විවිධ වූ ජන කවි ශ්රී ලාංකීය සංස්කෘතිය අලංකරණය කර ඇත. අලි ඇතුන් මුස්ලිම් ජාතිකත්වයට, ද්රවිඩ ජාතිකත්වයට මෙන්ම සිංහල ජාතිකත්වයට ද පොදු සංස්කෘතික ලක්ෂණයකි.
වෙනත් මානයකින් විග්රහ කළවිට පනාමුරේ ඇත් රාජාට හිමිවනුයේ වෙනත් වූ සුවිශේෂී ස්ථානයකි. 1950 දී මඩුවන්වෙල දිසාවේට අයත් පනාමුරේ ඇත් ගාලට කොටු කරන ලද වන අලි 16 ක් වෙනුවෙන් සටන් කළ, දැවැන්ත ශක්තියකින් හෙබි හස්තියෙකි. මොහුගේ විශ්ෂත්වය වූයේ තම වර්ගයා මෙල්ල කිරීමට පැමිණෙන හීලෑ අලින් මෙන්ම ඔවුන් මෙහෙයවා මිනිසුන් සමග සටන් කොට තම සගයින් බේරා ගැනීමට උත්සාහ කිරීමයි. අවසානයේ ඔහුව වෙඩිතබා ඝාතනය කරන ලදී. මේ සමගම එවක සිටි ආණ්ඩුකාරවරයා ඇත් ගාල් තහනම් කර අලින් ඝාතනය කිරීම තහනම් කරන නියෝගයක් නිකුත් කරන ලද්දේ මෙම අලියා සිදූ කල සටන දැකීමෙනි. පනාමුරේ ඇත් රාජාගේ සටන දිවි පුදා ලද ජයග්රහණයක් ලෙස සැලකිය හැකි අතර, ධනපති ක්රමය විසින් පවත්වාගෙන එන ලද ක්රමවේදයක් ආපසු හරවන්නට හැකිවීම අලියකු විසින් සිදුකරන ලද සටහනක ප්රථිඑලයක් වීම ඉතිහාසගතවී ඇත. මෙම ස්වාන්ත සිදූවීම් දෙක වර්තමානයෙ මිනිස් සිත්තුල තැම්පත් වී ඇති ඇති අලි සම්බන්ඳ සිදූවීම් දෙකකි.
වර්තමානය වනවිට අලි මිනිස් ගැටුම උච්චතම අවස්ථාවකට පැමිණ ඇත. එය පසුගිය වසර 6 තුළ සිදුවූ අලි හා මිනිස් මරණ ප්රමාණය සැලකීමේදී අලි මිනිස් ගැටුම හේතුවෙන් දල වශයෙන් අලි 03 ක් මිය යන විට මිනිසුන් එක් කෙනෙකු මිය යයි. එය ප්රස්ථාරයකින් නිරුපනය කල විට
අලි සහ මිනිසුන් අතීතයේ ඉතා සහජීවනයෙන් ජීවත්වූ අතර, විවිධ වූ නිෂ්පාදන ක්රියාවලීන් හා ඉදිකිරීම් සඳහා අලි ඇතුන් යොදා ගනු ලැබීය. අතීතයේ එනම්, යටත්විජිත සමය වන විට ශ්රී ලංකාවේ අලි ගහනය 15000-20000 අතර සිටි බවට සාක්ෂි ඇත. සාමාන්යයෙන් අලියකු වසර 60-75 ජීවත්වන අතර බර කිලෝ ග්රෑම් 2000 -5500 දක්වා වේ. දිනකට ආහාර ලෙස කිලෝ ග්රෑම් 150-350 ආහාරයට ගන්නා අලියකතු ජලය ගැලුම් 25 -50 දක්වා වූ ප්රමාණයක් පානය කරයි.
අලියකු ආහාර, ලිංගික, පාරිසරික ආරක්ෂාව සඳහා සංචරනය කරයි. (දල වශයෙන් දිනකට කිලෝ මීටර 25 පමන දෛනික අවශ්යතා සදහා සංචරනය කරයි) සාමාන්යයෙන් අලියකු දිනකට පැය 15-16 ක්රියාකාරීව සිටී. අලින් වනාන්තර තුල ඉතා සාමකාමීව සැහැල්ලුවෙන් කාලය ගතකරයි. දැනට වසර 40,000 කට පමණ පෙර ජීවත් වූ මැමත්ගෙන් පරිණාමය වූ බව විශ්වාස කෙරෙන අලි ප්රධාන ලෙස අප්රිකා හා ආසියා මහාද්වීප තුළ ජීවත් වේ. අප්රිකානු අලි :ඔදංදාදබඒ ්රෙසජ්බ්* ආසියාතික අලි :ෑකැචය්බඑ ඵ්ංසපමි* ශරීර ලක්ෂණ අනුව වෙනස්ය. දැනට ශ්රී ලංකාව, ඉන්දියාව, නේපාලය, භූතානය, කාම්බෝජය, ඉන්දුනීසියාව, ලාඕසය, මැලේසියාව. මියන්මාරය, තායිලන්තය ආදී අටවල් 13 ක ආසියා මහාද්වීප තුළ අලි දැකිය හැකිය. අනෙක් බොහෝ ආසියාතික රටවල අලි වඳවී ගොස් හමාරය. ආසියාතික අලි ගහනය 35000-50000 අතර වේ යැයි අනුමත කෙරේ. මේ හේතුව නිසාම ජත්යන්තර පාරීසරීක සංරක්ෂණ සංගමය :ෂබඑැරබ්එසදබ්ක ඹබසදබ දෙර ක්දබිැරඩ්එසදබ දෙර භ්එමරු- ෂඹක්භ* විසින් අලින් වඳවී යන සත්වයකු ලෙස නම්කර සංරක්ෂණය කිරීමට අවශ්ය පියවර ගනිමින් සිටී. එහි ප්රතිඵලයක් ලෙස අලියකු ඝාතනය කළවිට ඒ සඳහා දැඩි නීති රාමුවක් ශ්රී ලංකාව තුල ක්රියාත්මකය. අලින්ට ජීවත් වියහැකි වනාන්තර වනජීවී වන සංරක්ෂණ, මහවැලි, ප්රාදේශිය ලේකම් හා පෞ්ගලික ලෙස බෙදා වෙන්කලත් අලින්ට මෙම බෙදා වෙන්කිරීම වලංගු නැත. නමුත් අලි සංරක්ෂණය සඳහා රජය එක් අමාත්යාංශයකට (වනජීවී අමාත්යාංශය) පවරා අනෙක් සියලු රාඡ්ය ආයාතන වලින් ස්වයාවන්ත කොට ඇත වගකීමෙන් නිඳහස් වී ඇත.
අලින් වෙනත් සතුන්ට වඩා තරමක් දියුණු පැවැත්මක් පෙන්වයි. මෙහිදී අලි රංචුවක නායිකාව ලෙස වයසින් වැඩි ඇතින්නක් දැකිය හැකි අතර, ලිංගිකව මෝරන පිරිමි සතුන් රංචුවෙන් එළවා දමයි. මෙය ලේ ඥාතිත්වයක් සහිත පැටවුන් බිහිවීම වැළැක්වීම මෙහි පරමාර්ථය යැයි හදූනාගෙන ඇත. අලි පැටවකු ආරක්ෂා කිරීම රංජචුවේ සාමුහික වගකීමක් ලෙස භාර ගැනෙන අතර, අලි පැටවකු බිහිවූ විට සියලු ඇතින්නියන්ට කිරි එරෙනවා යයි ව්යවහාරයේ මතයක් පවතී.
ශ්රී ලංකාවේ අලි ගහනයේ කඩා වැටීම සිදුවූයේ යටත්විජිතකරණය හා ධනපති ආර්ථික මොඩලය උ්තරාරොපණය කිරීමත් සමගය. ධනවාදය තුල සුළඟට, ජලයට, සතා සීපාවාට, ප්රභාසංස්ලේෂණයෙන් හටගනු ලබන ඵලය ආදී සියලු දෑ සඳහා මිලක් නියම කර ඇත. ධනවාදය තුලද අලින්ට ද මිලක් නියම විය. කෙසේ වෙතත් බි්රතාන්ය යටත්විජිතකරණයෙන් පසු උඩරට වතු වගාව හඳුන්වාදීමත් සමග සෞම්ය දේශගුණයේ තෙත් කලාපයට බරව නිදහසේ ජීවත්වූ අලි වගා පාලු කරන සත්වයකු ලෙස නම් කරන ලදී. තෘණ භූමි වල ගැවසීමට හා ආහාර ගැනීමට දැඩි රුචියක් දක්වන අලින්ගෙන් බහුල හෝර්ටන් තැන්න, පිටවල තැන්න ආදී ප්රදේශ ද, විනෝදයට අලින්ට වෙඩිතබන ම්ලේච්ඡ ක්රීඩාපිටි බවට පත්විය. අලි ඇල්ලීම, ගාල් කිරීම, විකිණිම ජයමට කෙරිණි. ඒ සදහා රාඡ්ය අනුග්රහය ලැබිනි. (මාලිගාවෙ රාජා, පනාමුරේ රාජාගේ ඝාතනයද එචක ක්රියාත්මක ධනපති නීතිය යටතේ සිදූවු සිද්ධි දෙකකකි.) මේ හේතුවෙන් වතු වගාව ආරම්භ කළ කාල වකවානුව තුල මධ්ය කදූකරයේ පමනක් අලින් 6000-8000 ප්රමාණයක් ඝාතනය වූ බව වර්ථාවේ.
රජ සමයේ සිට ඇමතිවරුන් ආදීන් තම වලව් වල අලින් කිහිප දෙනෙකුම ඇති කිරීම තම කීර්තිය වඩන්නක් බව මිත්යා මතයක් පැවතුණි. එය බි්රතාන්ය සමයේ සිටි රදලයන්ට මෙන්ම මෑතක කාලයේ සිටි රාජ්ය නායකයන්, මැති ඇමතිවරුන් සතුවද ආණ්ඩුවේ හිතවතුන් හා ප්රසිද්ධ ස්වාමින් වහන්සේලා සන්තකයේ ද හොර අලි ඇතුන් සිටියහ. මේ හේතුවෙන් අලි ඇතුන්ට හොර උප්පැන්නවල් නිර්මානය කරන පශු වෛද්ය පියවරුන්ද බිහි විය. විහාරස්ථානයන්හි ගාම්භීරත්වය වැඩි කරන භාණ්ඩයක් බවට අලින් පත්විය. තවද ඇත්දල හා ගජමුතු ධනය ලැබීමට වාසනාවක් පෑදෙන්නක් ලෙස මිථ්යා මතයක් මිනිස් සිත් සතතන් තුලට කිඳා බැස්සවීමට ධනපති ක්රමය සමත්ව ඇත. මේ හේතුවෙන් සමස්ථ අලි ගහනයෙන් 2% පමණ වන ඇතුන්ගේ ජීවිතය අවධානමකට ලක්විය. එය අලින්ට පමණක් නොව රයිනෝ අං, කොටි දත්, මැමත් දල පොසිල වලට ද මෙම මිථ්යාව පැතිර ගොස් අත.
යටත්විජිත සමයෙන් පසු ලැබුණු නාමික නිදහසින් පසුව පහත රට මහා දැවැන්ත වනය එලිපෙහෙලි කොට අස්වද්දන්නට විය. විවිධ අසංවිධිත සංවර්ධන ව්යාපෘති සිදූ කෙරීනි. අධිරාජ්යවාදී සමාගම්වලට කිසිදු වග විභාගයකින් තොරව විවිධ වගාවන් සඳහා වන බිම් විකිණීම බදූදීම සිදුකරන ලදී. මෙවැනි අක්රමවත් පරිසර හතුරු සංවර්ධන ව්යාපෘති වල ක්රියාදාමයන්ගේ ප්රතිඵල හේතුවෙන් අලි ඇතුන් කුඩා වනබිම් කොටස්වලට සීමාවිය. ඒවායේ ඔවුනට අවශ්ය සම්පත් සීමාවිය. ඔවුනට අවශ්ය ආහාර, ජලය, ලවන ඔවුන් ජීවත් වන වට පිටාවට වඩා පරීභාහිරව ඇති බව අලින්ට සංන්නිවේදනය විය (අලින්ගේ ආහාර වල ඉව කිලෝමිටර කපයක් ඈතට දැනේ). විශේෂයෙන් ආහාර හා පානීය ජල අවශ්යතා සඳහා ගම්වදින අලි වනයේ මෙන් නොව ගම්වල පවතින තරමක කලබලකාරී ස්වරූපය (විවිධ වූ චලනයන්) හේතුවෙන් එය ඔවුනට තර්ජනාත්මක පරිසරයක් ලෙස ගම හඳුනාගන්නා ගනී. මෙම හේතුවෙන් දැඩි විමසිල්ලෙන් සිටින අලි වනයෙන් එලියේ සිදුවන සෑම චලනයක්ම ඔවුනට තර්ජනාත්මක පරිසරයක් ලෙස හඳුනාගන්නා ගනී. මෙම හේතුවෙන් දැඩි විමසිල්ලෙන් සිටින අලි එළියේ සිදුවන සෑම චලනයක්ම ඔවුනගේ තර්ජනයක් ලෙස හඳුනාගෙන මිනිසුන්ට පහරදීම හේතුවෙන් දල වශයෙන් 75-100 ක පමණ වටිනා මිනිස් ජීවිත ප්රමාණයක් වසරකට අහිමි වේ.
ධනවාදය තුළ තම වගාවේ ධාන්ය, එළවළු ආදී අස්වැන්න ගොවියාට පෙනෙනුයේ මුදල් ලෙසය. ධනවාදය තුල මිනිසා ජීවත් කරනුයේ ආහාර, ජලය, සෞඛ්යය, අධ්යාපනය ආදී සියලු මූලික අවශ්යතා වලින් නොව මුදල් වලිනි. එහි ගුණාත්මක බව රඳා පවතිනුයේ වියදම් කරන මුදල් ප්රමාණයන් මතය. ධනවාදය විසින් අස්වැන්න අස්වැන්නක් ලෙස නොව මුදල් ලෙස දෘෂ්ඨි මායාවක් බවට පත් කර ඇති විට තම අස්වැන්නට හානි පමුණුවන සියලු දෑ කෙරෙහි ගොවීන් තුල වෛරයක් උපදවා ඇත. වෙඩි තැබීම්, ගිනි විසිකිරීම්, විදුලි වයර, ඇණ ලෑලි, හක්ක පටාස්, වස දැමූ ආහාර, මර උගුල් ආදී නොයෙක් ක්රමවේදයන් භාවිත කොට අලින් ඝාතනය කර තම හේනේ. කුඹුරේ වැවෙන මුදල් රැක ගැනීමට උත්සාහ දරයි.
ධනවාදය තුල අක්රමවත් සංවර්ධනය, ඉඩම් පිළිබඳව විසඳුම් නොමැතිවීම හේතුවෙන් අලින්ගේ අවශ්යතා සඳහා ප්රමාණවත් වනයක් ඔවුනට අහිමි කර ඇත. ධනවාදය විසින් අලින්ට වනයෙන් එලියට පැමිණීමට ආරාධනා කොට ඇත. එය ධනවාදය උත්තරාරෝපණය කල දින සිට යටත්විජිත වාදීන්ටත්, මාරුවෙන් මාරුවට ආණ්ඩු කල එක්සත් ජාතික පක්ෂ, ශ්රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ ආණ්ඩුවලටත් මෙම ගැටලුව සඳහා විසඳුම් නොමැත. 15 වන සියවස දක්වා මිනිසුන් හා අලින් අතර පැවති සහජීවනය, ධනවාදය විසින් වෛරක්කාරයන් බවට පරිවර්තනය කිරීමට සමත්ව ඇත. එය අලින් මිිනසුන් අතර මෙන්ම ජාතිකත්ව අතර ආගම් අතර ද වෛරක්කාරයන් බවට පත්කර ඇත. මිනිසුන් අතර ඇති ආදායම් බෙදීයාමේ විෂමතාවය ධනවාදයේ අර්බුදයක් නොව ඇත්දල, ගජමුතු නොමැතිකම (වාසනාව පෑදීම) බව මිනිස් සිත් සතන් තුලට කිඳා බස්සවා ඇත. මිනිසාගේ වාසනාව ඇතුන්ගේ අවාසනාවෙන් බවට පත්කර ඇත. සියඹලංගමුව, ගල්ගමුව, හක්වටුනාව, කෑගල්ල, පල්ලෙකැලේ ආදී ඇුතන් ගහනය වැඩි ප්රදේශවල ඇතුන්ගේ ජීවිතය තිරණය වන්නේ මිනිසුන්ගේ මිත්යා වාසනාව මත ය. මෙම සියලු දෑ ධනවාදයේ නිර්මාණයන් ය. අලි මිනිස් ගැටුම අවම කිරීම සඳහා දියුණු සංවර්ධන ක්රියාදාමයන් සහිත පරිසර ප්රතිපත්තියක් ධනවාදයට නොමැත. මෙවැනි වටපිටාවක අලි මිනිස් ගැටුමට විසඳුම් ලෙස අලින් වෙසෙන වන රොදවල් වටා විදුලි වැටවල් නිර්මාණය කිරීම එකම විසඳුමක් ලෙස දැකීමට ධනවාදී ආණ්ඩු පත්ව ඇත. අලි ඇතුන් රංචු සීමිත භුමි ප්රමානයකට සීමා වීම තුල ලේ ඥාතීත්වයක් සහිත පැටවුන් බිහිවීම, එකම වර්ගයේ ජාන මිශ්රවීම තුල ඇතිවන දුබලතා හේතුවෙන් දශක කිපයකින් අලින් ශ්රී ලංකාවෙන් තුරන්වී යාම වළක්වාගත නොහැක. එසේ වඳවීම ධනවාදයේ නිර්මානයක් වූ අලි මිනිස් ගැටුමට ධනවාදයේන් ලබාදෙන විසදූමට වඩා බරපතලය. ඔහුනට ඵ් සදහා පාලැස්තර විසදූමකට වඩා තිරසාර විසදූමකට අවශ්ය ප්රතිපක්තියක් වැඩ පිලිවෙලක් නොමැත.
ධනවාදයේ නිර්මාණ්යක් වූ අලි මිනිස් ගැටුම හා අනෙකුත් පාරිසරික ගැටලු අවම කර සියලු මානවයන්ට, සියලු ජීවීන්ට ද සහයෝගයෙන් එක්ව ජීවත්විය හැකි පරිසර සතුරු සංවර්ධනයක් වෙනුවට මිතුරු සංවර්ධනයක් ස්ථාපිත කිරීම සඳහා වැඩපිළිවෙලක, ප්රඥප්තියක දැඩි අවශ්යතාවයක් සහිත පරීසරයක් රට තුල නිර්මානය වී ඇත. සියලු පරිසර සංවේදී, සැබෑ තිරසාර සංවර්ධනයක් අපේක්ෂා කරන සියලු ජාතිකත්වයන්ගේ අවංක මිනිසුන්ට ඒ සඳහා අවස්ථාව පැමිණ ඇත. ජාතික ජන බලවේගයේ පරිසර ප්රතිපත්තිය අධ්යයනය කීරීම වඩාත් කාලෝචිතය.
On the 30th of August 2021, President Gotabhaya Rajapakse invoked Section 2 of the Public Security Ordinance No 8 of 1959 (as amended by Act No 6 of 1978 and Act No 28 of 1988). Since this Gazette has wide ranging implications, the Jathika Jana Balawegaya believes that it is important that the public is […]
On the 30th of August 2021, President Gotabhaya Rajapakse invoked Section 2 of the Public Security Ordinance No 8 of 1959 (as amended by Act No 6 of 1978 and Act No 28 of 1988). Since this Gazette has wide ranging implications, the Jathika Jana Balawegaya believes that it is important that the public is made fully aware of its contents and the intents of this regime in its latest move to amass power.
Section 2 of the Public Security Ordinance allows the President to declare a State of Emergency under two conditions. These are, when in the opinion of the President, there is a need to invoke such powers:
In this instance, President and his government has stated that it is necessary to invoke these special regulations since there are disruptions to the maintenance of supplies and essential services.
As we know, during the last several weeks, people have been experiencing shortages of food items such as sugar and milk powder as well as gas. It is quite possible that with the current import restrictions that there will be other shortages as well in the near future. The position of the government has been that these shortages are due to the hoarding of these goods by traders and unreasonable demands to raise prices by traders. There is no doubt that people of the country have been facing many disruptions to community life as a result of restrictions related to COVID 19 as well as difficulties with obtaining essential goods. This is not a recent situation but one that has been in the making for well over a year. However, it is noteworthy that the Government has not declared a ‘state of disaster’ under Section 11 of the Disaster Management Act No 13 of 2005 even though Section 25 (k) of that Act defines a ‘disaster’ to include and ‘epidemic’. This Act also allows for the setting up of a Council for the management of the disaster.
Rather than follow the existing provisions in the law for a more consultative and collaborative effort to manage the COVID epidemic, the President saw fit to set up 3 Presidential Task Forces to respond to COVID – one to direct, coordinate and monitor the delivery of continuous services for the sustenance of overall community life, another relating to Economic Revival and Poverty Eradication and a third to deal with education. These Task Forces are accountable only to the President – even in financial matters. Yet, it is despite these Task Forces that the people of this country are facing challenges with obtaining even the most basic of services during this COVID pandemic. Rather than admitting to the failures so far in the systems that have been put in place, and seeking a more collaborative approach to managing a national disaster, the President has invoked the Public Security Ordinance, giving himself even more powers. These powers enable the President to:
It should also be noted that this act states that emergency rules to prevail over all other laws (section 7) and that no emergency regulation, order, rule or direction made or given thereunder shall be called in question in any court (Section 8). In short, the President has amassed to himself an extraordinary and in our view, an extremely dangerous amount of power in the guise of ensuring essential services and supplies to the public. It is also worth noting that many of these powers go over and above what is necessary to ensure the efficient distribution of essential goods and services.
The people of this country are well aware by now, that the disruption to services and supplies in the country as well as the growing numbers of COVID infected people and deaths in this country is not due to the President or this government lacking any necessary powers. In fact, with the 20th Amendment to the Constitution, this President already had many more powers than any other President in history, as well as being supported by a government with a healthy majority in parliament. Rather, the difficulties, disruptions and growing health risks that the people of this country have been facing are due to the incompetence of the President and his government as well as their prioritising protecting the interests of the regime and its allies rather than the people of this country.
For instance, the shortage of sugar is because first the government drastically reduced taxes on the importation of sugar; then allowed an artificial shortage of sugar to come about; and with a major hue and cry, ‘discovered’ stocks of sugar. The end result of all this drama for the consumer, was an increase in the price of sugar. The fact that the government lost millions due to unfair advantages taken by close allies after the sudden reduction in tax and that none of the traders who hoarded sugar have been held to account seems to be immaterial.
Thus, it is clear that the President has not invoked the Public Security Ordinance with the welfare of the country in mind. Rather, it is yet another step forward in a relentless desire to amass power. These new powers place the democratic rights of the people and the rule of law in this country already under assault, at further risk.
The Jathika Jana Balawegaya reiterates the fact that it is the regime’s incompetence and disconnect with the needs of people that has led to an alarmingly chaotic situation in and certainly not any lack of Presidential powers. In our view, invoking the Public Security Ordinance at this point to unleash emergency powers, is a sign of a failing regime desperately trying to cling to power at all costs. The chaos that has been created by the mismanagement of the COVID epidemic is being used by this government to weaken democracy in our country. Therefore, we will do our utmost to force the government to reverse its decision and we call upon the public to join us to protect our democratic rights and the future of our country.
